ඒ වචන අස්සේ හැංගී තිබුණේ ආදරයකට එහා ගිය වගකීමක් බව හඳුනාගන්න ශාර්වරීට අපහසු වුණේ නැත. දෙනෙත් තෙත් කරමින් කඳුලු බිංදු වැගිරෙද්දී ඒ කඳුලු බිංදු...
“ඔයා මට නොකියපු දේ ඒක නම්, අපි අතරෙ ඉස්සර තිබුණ බැඳීම දැන් නෑ කියලා ඔයා කියන්නෙ ඒක නම්, මට ඔයාව විතරක් මතක් වෙච්ච එක...
වෙනස් වී තිබුණේ නෙවින් පමණක් බව ශාර්වරීට හිතුවේ ගහක කොළයක්වත් වෙනස් වී නොතිබුණ නෙවින් සේනාරත්න වාසය කරන කාල්ටන් අපාට්මන්ට් සංකීර්ණය දකිද්දීය. ඒ කාල්ටන් අපාර්ට්මන්ට්ස්...
උදේ පාන්දර බස් එකේ නැගී නුවර සිට කොළඹ එන එක මෙච්චර අමාරු බව දන්නවනම් ගෙදර නතරවෙන බව හිතුවත් මේ ගමන අවසානයේ නෙවින්ගේ සුන්දර දෙනෙතත්...
කොළඹත් නුවරත් යා කෙරූ අලුත් ආදරයක් පටන් ගත්තේ විදියටය.
“ඔයා එහෙම හිතුවට මම හිතන්නෙ නෑ අක්කෙ නෙවින් අයියා ගිය පාර වගේම මේ පාරවත් ඔයාව අමතක...
“මට දේවල් කිසිම දෙයක් ඇත්තටම මතක නෑ. කොටින්ම ඔයාගෙ නංගි කියනකම් මට ඔයාගෙ නමවත් මතක නෑ. එයා කිව්වට පස්සෙවත් මට ඒක මතක් වුණේ නෑ....
පහුවෙනිදාට උදේ වෙනතුරු නෙවින් බලා සිටියත් ශාර්වරී උන්නේ “අනේ අද උදේ වෙන්නෙ නැත්තම්” කියා හිත හිතය. නෙවින් තමන්ව රැවැට්ටුවා යැයි හිතා ඇඳටම වී කල්පනා...
නවකතාවක, චිත්‍රපටයක ඇරෙන්න ඇත්ත ජීවිතයේ මෙහෙම දෙයක් වෙන්න පුලුවන්කමක් තියෙනවද කියන එක ගැන ඇත්තටම අයේශ්වරී හිතුවාය. අක්කව නැගිට්ටවා මේ කතාව කියන්න තිබුණා නම් හොඳ...
වැස්සෙන් බේරෙන්නට සෙවණකට දුවගෙන යද්දී නෙවින් තමන්ගේ පස්සෙන් එන්නෙ නැතුව කෙල්ලෙක්ගෙ අතෙන් අල්ලගෙන වෙන තැනකට දුවගෙන ගියේ ඇයිද කියන එක ලක්ශාන්ට ඇත්තටම හිතාගන්න පුලුවන්...
“මචං මම තාරුව අම්මලගෙ ගෙදරින් දාලා අද උඹ එක්ක නතරවෙන්න එනවා. මම සඳුදා නිවාඩුවක් දැම්මා. උඹ එක්ක නුවර යන්න එන්න මට පුලුවන්” කියා ලක්ශාන්...
