මහේෂ් වැල්ලවත්තේ මුහුද අද්දර කාර් එක නතර කලේ පරණ මතක වල අතරමං වෙන ගමන් . මීට අවුරුදු හයකට එහා අතීතයට හිත දුවගෙන යද්දී හද දවසේ ඊළඟ මොහොතේ මොනවා වෙයිද කියලා මහේෂ්ට හිතා ගන්න බැරි වුණා . ඉස්සරහෙන් පේන මූදු වෙරළේ මොනතරම් දවස් අයෝමිගේ අත අල්ල ගෙන ඇවිදින්න ඇද්ද කියලා...
ආකාශ් රිය පැදවූයේ කතා බහකින් තොරව ය. ඔහු සිටිනුයේ කල්පනා ජාලයක පැටලී ගෙන බව, හිස නගා බැලු දෙතුන් වතාවක දී ම මම දුටිමි. තවමත් ඔහු ගේ සිත්හි තුනී හෝ කේන්තියක් එහෙ මෙහෙ වෙමින් තිබෙනවා ඇත.
ආකාශ් ගේ ඒ කේන්තිය ගැන වරදවා සිතන්නට තරම් මම මෝඩියක නො වෙමි. ඔහු වූ කලී...
"දුව, මං කියන්නමයි හිටියේ.."
ජීවන්තගේ අම්මා මා ගාවින් ඉඳගත්තේ එහෙම කියාගෙන.මේ දවස්වල අම්මාට කියන්නම තියෙන දේවල් පුදුම තොගයක් තියනවා.එයාගේ කුළුදුල් මිනිබිරී ඉපදෙන්න තව මාස හතරකට වඩා නැහැ. ඉතින් මම නිදා ගන්න හැටි,කන දේවල්, නාන්න ඕන වෙලාව,දකින්න අහන්න ඕනෑ දේවල් තීරණය කරන්නේ ජීවන්තගේ අම්මා.ජීවන්ත නම් කියන්නෙ බබා ඉපදෙනකොට අම්මා ජීවන්තව එළියෙන්...
"අර දුලනිගේ ටීච..ඔයා එයාව දන්නවද?"
තරිඳි ඇසුවේ විවේකී සවස් යාමයක ඉඳුවර වෙනුවෙන් කෝපි කෝප්පයක් පිළියෙළ කරන අතර ය.ඔහුගේ නිවසේ නතර වන්නට ඇය බොහෝ දවසක් සැලසුම් කළා ය.නමුත් ඉඳුවර ඈ නවතා ගන්නට කැමැත්ත පළ කළේ නැත.
"එයා මගෙ කැම්පස් යාලුවෙක්.යූනියන් වැඩකදි අපි අමනාප වුණා.ඒත් දැන් අපි කැම්පස් එවුං නෙවේනෙ.මං ඒකයි අමාට කතා...
ඒ මීට අවුරුදු විස්සකටත් එහා දවසක්.එතකොට මම හිටියේ හත වසරේ.අපේ ඉස්කෝලේ ඉගෙන ගන්න ළමයින්ට අනාගතයක් තියෙයි කියලා කවුරුත්ම විශ්වාස කළේ නෑ.අපිට ගුරුවරු නෑ.අපිට පොත් නෑ.අපේ අම්මලා තාත්තලාට සල්ලිත් නෑ.
"කැත්තෙ උදැල්ලේ වැඩක් පුරුදු නොකර දොස්තර විබාගේ ගන්න යවපල්ලා.."
ගමේ සල්ලි තිබුණු එකම මනුස්සයා, අබේසිංහ මුදලාලි අපේ අම්මලා තාත්තලාට දවල් රෑ නැතුව...
මා ආකාශ් දෙස බලා ගෙන සිටියේ ඇස් පිය සලන්නට පවා අමතක වූ ගාණට ය. ඔහු කතා කරන්නේ කුඩා දරුවෙකු ගේ සිතිවිලි ඇතිව ද කියා මට නො සිතුණා නොවේ. පාරේ ඉන්නා අසරණ බලු කුක්කෙකුට කන්නට යමක් දුන්නා කියා අපි ඒ කුක්කා ව ගෙදර ගෙන යන්නට නො සිතමු. බලු කුක්කා එවන්...
"අද ඉඳන් අලුත් ගමනක්"
ඔයාගේ තාත්තා මෝටර් රථය පණ ගන්වන ගමන් එහෙම කිව්වා.මම ඔයා දිහාත් තාත්තා දිහාත් බැලුවේ ආදරෙන්.
තාත්තා ඉස්සරලම අම්මා මුණ ගැහෙන්න ආව දවසේ මම මේ ආසනෙන් ඉඳගත්තම එයා ඔය කතාවම කිව්වා.ඊටත් පස්සේ අපේ වෙඩින් එක දවසේ අම්මා ඒ කතාවම අහගෙන හිටියා.
ඔයා දන්නවද මගේ පුතේ,
අද ඉඳන් අලුත් ගමනක් කියලා...
දුලනිගේ ඊළඟ වටයට පුහුණු වීම් කරන්නට අමන්දී වෙහෙසුණා ය.දුලනිට වැඩමුළුවකට පිටව යන්නට දෙදිනක් තිබිය දී ඇයව නිවසට කැඳවා පුහුණුවීම් කරන්නට අමන්දී තීරණය කළා ය.නිවසෙන් මඳක් ඈතට වන්නට පිහිටි සියඹලා ගසක් යටට වී ගුරුතුමිය හා සිසුවිය පුහුණුවන ආකාරය බලා හුන් නයනි මුළුතැන්ගෙයට ආවේ ඊර්ෂ්‍යාවෙන් බරව ගිය හදවතකිනි.සඳුනි සිටියේ පළතුරු බීමක්...
" නෝනා මම මේ වත්ත සුද්ධ කරලා දෙන්න ද "
සුබා මිදුලේ ඉන්නවා දැකලා රත්නපාල ඒ තරම් උස් නොවුණු තාප්පෙ ගාවට ඇවිල්ලා ඇහුවා.
" නෑ නෑ ඕනෙ නෑ රත්නපාල. මහත්තයා කාව හරි ගෙන්නලා මේ ටික අස් කරලා දායි "
සුබා ඇයට පුරුදු උද්දච්ච කමෙන් එහෙම කිව්වා
" නෑ නෝනා මේ දවස් වල ඩෙංගු...
අම්මා කෙනෙක් කියන්නේ අහසක් සේ දොස් අහන කෙනෙකි. පොළොවක් සේ දරා ගන්නා කෙනෙකි. ආර්ථික හා සමාජ තත්වය කෙබඳු වී ද අම්මා කියන පදවිය මත පරටවෙනා එකී වගකීම් සම්භාරයෙන් ඇය ට නිදහස් වීමක් ලැබෙන්නේ නැත. නෙරංජලා ගුරුගේ ගේ ඇස් මත මේ මොහොතේ උනා ඇති කඳුළ ඊට මැනවින් සාක්ෂි දරයි.
"මොන හේතුවක්...
