උපන්දිනේ දවසෙ උදේම අම්මාත් එක්ක ගුණරත්න අංකල් විසින් ඩ්‍රයිව් කරගෙන ගිය කාරෙකේ අම්මගෙ උකුලෙ වාඩි වී පෙත්මලී උන්නේ සතුටෙනි. “ඔයා නෝටි බබෙක් නිසා තමයි තාත්ති ඔයාව දාලා ගිහින් තියෙන්නෙ” කියා කිව්ව රිතූට පෙන්නන්නත් එක්කම අද තාත්තා ලඟටම වී ඉන්නත්, කේක් කපද්දී තාත්තට තමන්ව වඩා ගන්න කියා කියන්නත් බොහෝ අදහස්...
පෙත්මලීගේ උපන්දින සාදය වෙනුවෙන් ඉස්කෝලෙ යාලුවන්ට දෙන ට්‍රීට් එක වෙනදට වඩා ලොකුවටම කරන්න උවමනාව තිබ්බේ මේධාටය. ඒකට හේතුව උනෙත් වලාකුලුය.
“නිකන්ම කේක් එහෙම ගිහින් දෙනවට වඩා හොඳ නැද්ද අපි පොඩ්ඩිගෙ ෆොටෝ ටිකක් එහෙම ගමුකො” කියා වලාකුලු කියද්දි ඒක ඇත්තටම හොඳ දෙයක් බවත්, වෙනසක් තියෙන බවත් මේධාවිණී හිතුවාය.
“ඔව් අනේ එහෙම නම්...
“වැඩවල හිරවෙන එක හොඳයි තමන්ට තමන්ගෙ කියල කට්ටිය නැත්තම්” කියා කියන ගමන් වලාකුලු වීරවර්ධන මේසය උඩ තිබුන තේ පෝච්චියෙන් තේ බිඳල් මේධාවිණී ඉදිරියේ තිබුන තේ කෝප්පයට තේ බිඳක් වක්කරමිනි. ඒ හමුව ඇත්තටම වුණාක්දැයි හිතාගන්නට බැරුව මෙන් මේධාවිණී උන් සිතුවිලි කදම්බයක් අස්සේ හිරවීය.
“ඔයාගෙ එක්ස් හස්බන්ඩ් ඔයා එයාගෙ දෙයක් කියලා හිතලා...
“පෙත්මලී”
“පෙත්මලී” කීප සැරයක් කතා කරත් පෙත්මලී උන්නේ තමන් කියන දේ අහගෙන නොවන බව තේරුණ තැන පෙත්මලීගේ පාසලේ පංති භාර ගුරුතුමිය වුන නදීකා මිස් උන්නේ “වෙනදා මේ හොඳට ඇටෙන්ශන් එක දීගෙන ඉන්න දරුවා දැන් ටික දවසක ඉඳලා වෙනස් නේද?” කියල හිතන ගමන් ය.
දෙතුන් පාරක් කතා කරාට පස්සෙත් පෙත්මලී ගුරුතුමිය දිහාවට...
එදා හවස ගෙදර ගොස් රැයේ නිදාගන්නට යද්දී පවා මේධාවිණී උන්නේ වලාකුලු වීරවර්ධන කියන්නට යෙදුණ ඒ වචන අමතක කරන්නට බැරුවය. වෙන මොහොතක වුණානම්, තමන් කෙල්ලෙක් කියන හැඟීම හිතේ තිබුණානම්, තමන් විවාහයෙන් වෙන් වී ආ එක්දරු මවක් නොවුණානම් එවන් මිනිසෙකුගේ මුවින් නික්මුණු එයාකාර වදන් ආදරයෙන්ද ආශාවෙන්ද වැළඳ ගන්නට තිබුණා නොවේද කියන...
“හරි අමාරුයිනෙ මේ ෆස්ට් කට් එක පෙන්නන්න ක්ලයන්ට්ව අපේ ඔෆිස් එකට ගෙන්න ගන්න” කියමින් වලාකුලු වීරවර්ධන තමන් සියලු දෙනාම එක්‍ රැස් වී උන් විශාල තිරයක් සවි කර තිබූ ස්ක්‍රීනින් රූම් එකට එද්දී නෙත් ගැස්සුන තරමට හිතත් ගැස්සුණ බව මේධාවිණිට තේරුණාය.
කාමරයේ මේසය වටා අසුන් ගෙන උන් සියලුම දෙනා වෙත තම...
“මගේ ලඟ නැතිම දේ තමයි ලොකු සීන් කියන්නෙ”
“එහෙනම් ඇයි මං දාපු මැසේජ් එකට රිප්ලයි කලේ නැත්තෙ. අඩුම මං ඔයාගෙ ලස්සන ෆොටෝ එකක් අරගෙන එව්වට මට තැන්ක්‍යු කියල හරි කියන්න ඕනනෙ”
“ඉතින් මම ඔයාට මගෙ ෆොටෝස් ගන්න කියලා කිව්වෙ නෑනෙ” කියන පණිවිඩය අගින් හිනාවෙන ඉමොජියක් අමුණන්න මේධාවිණී හිතුවේ තමන් කියූ කතාව...
“තාත්ති අපි ආයෙ ගෙදර යන්නෙ කවද්ද?” කියා පෙත්මලී අහද්දී චිරත්ට හිතුනේ හයියෙන් කෑ ගසා හඬා හෝ හිත සනසගන්න තිබුණා නම් කොච්චර හොඳද කියාය. එහෙත් මේ විදියට පෙත්මලීව බලන්න ඉඩක් හම්බුවෙන්නෙ මාසෙකට වාර කිහිපයකදී පමණකි. එයද තමන්ට පෙත්මලීව ඇනෙක්සියට අරගෙන යන්න පුලුවන්කමක් නැති නිසාවෙන් එලියෙ කොහේ හේ කිඩ්ස් ෆ්‍රෙන්ඩ්ලි තැනකදීය....
උදේ පාන්දරම ඇහැරී කාරෙක පදවගෙන හයි වේ එකේ යද්දී,පායාගෙන එන ඉරේ රත්තරන් පාට රැස් කදම්බයන් මූණට වැටෙද්දී මේධාවිණී උන්නේ තනියෙම සිනාසීගෙනය. මෙච්චර නිදහසක් මෙච්චර සැනසීමක් හිතට දැනෙන්නේ බොහෝ කාලයකට පස්සේය.
තාත්තා විසින් අවුරුදු ගණනාවකට පෙර කුඩා කඩයකින් ආරම්භ කරන ලද රෙදි පිලි සන්නාමය දැන් දිවයින පුරා ශාඛා කිහිපයකම හිමිකාරිත්වය දැරුවත්...
මේධාවිණී තාත්තගේ ව්‍යාපාරයේ රාජකාරි කටයුතු සමග කාර්‍යබහුල වෙද්දී චිරත් උන්නේ මේධාවිණී තරම් ඉක්මනට හිත හදාගන්න පුලුවන් තැනක නොවේ. මොන දේ උනත් මේධාවිණීගෙන් තොර පෙත්මලීගෙන් තොර ලෝකයක් ගැන හිතන්න පුලුවන්කමක් චිරත්ට දික්කසාදයෙන් පස්සේ ගෙවුණ මාස කිහිපය පුරාවටා තිබුණේ නැත. රාජකාරි වැඩ ද බිස්නස් එකේ වැඩ ද අතරමග නතර කර දමා...
