Latheth_adara_hangum_ganga
*නාද්‍යා සොනාලි සල්වතුර*
“රස්සාවක් කියලා ඉතින් අපිට කරන්න පුලුවන් එකම දේ කිචන් හෙල්පර් කෙනෙක් විදියට කුස්සියෙ වැඩට අරගන්න එක තමයි. ඒ වගේ රස්සාවක් කරන්න පුලුවන්...
*නාද්‍යා සොනාලි සල්වතුර*
මමයි කාන්ති අක්කයි තිස්සමහාරාමෙදි නොවිඳිනා දුක් වින්දා කිව්වොත් ඒක බොරුවක් නෙවෙයි. කාන්ති අක්කගෙ නෑයෙක් එහෙ උන්න හන්දා කන බොන ඒව එහෙම ශේප්...
*තාරානාත් දහම් වංශනායක*
ගයාන්.
එළියේ වැටෙන පොද වැස්සට තෙමිලා, හරියට දුවගෙන ආවා වගේ මහන්සියකින් හුස්ම ගන්න ගමන් උන්න ගයාන් මගේ දිහා බැලුවේ හරියට මම නිකන් උගෙ...
*තාරානාත් දහම් වංශනායක*
කෙනෙක්ට තමන් ආදරේ කරන කෙනෙක්ව නැතිවෙන්න තියෙන හොඳම විදිය තමයි මරණය හන්දා නැති වෙන එක.
මං එහෙම කිව්වම ඔයාලා නිකන් මහ අමුතු විදියට...
*තාරානාත් දහම් වංශනායක*
“ගිහින්? හරි කතාවක්නෙ අමරසූරිය ඔයා මට කියන්නේ. එහෙම මේ එකපාර වාශ්ප වෙලා යන්න පුලුවන්ද මිනිස්සු තුන් දෙනෙක්ට. අනික මංජු ඔය දන්නෙ නෑ...
55
*නාද්‍යා සොනාලි සල්වතුර*
“ඔයා මොකක් හරි අවුලකද ඉන්නෙ?” කියලා තාරානාත් අහද්දි උනත් මං ෆුල් ට්‍රයි එක දුන්නෙ මෙහෙ වෙන කිසිම දෙයක් තාරානාත්ට නොකිය ඉන්න. එයා...
*නාද්‍යා සොනාලි සල්වතුර*
මංජුයි, කාන්ති අක්කායි දෙන්නම එදා රෑ ගෙදර උන්න හන්දා ඊළඟ දවස උදේ වෙනකම්ම මට දැනුණේ පොඩියට හරි නිදහසේ ලොකු හුස්මක් පිටවුණා වගේ...
*නාද්‍යා සොනාලි සල්වතුර*
මම අහස්ගේ පිටට තට්ටු කරලා දරුවව සන්සුන් කරන්න ගත්තෙ බොහොම අමාරුවෙන් මංජුගෙත් උදව්වෙන් ගයාන්ව ගෙයින එළියට ඇදලා දැම්මයින් පස්සෙ.
දැන් මොකද වෙන්නේ කියලා...
*නාද්‍යා සොනාලි සල්වතුර*
අහස්ගෙ ඒ ඇඬුම් හඩ මට දැනුනෙ හරියට අහස්ටයි මටයි දෙන්නටම දීපු මරණ වරෙන්තුවක් වගේ.
මේ තරම් කල් මම හංගගෙන හිටිය, අවුරුදු දෙකකට කිට්ටු...
*නාද්‍යා සොනාලි සල්වතුර*
“තමුසෙ මගෙ දරුවව නැති කරේ නැද්ද ඒ කියන්නේ?” කියාගෙන ගයාන් කාන්ති අක්කලගෙ ගෙදර දොර ඉස්සරහා ඉද්දි ඇත්තටම මං උන්නෙ කරකියාගන්න දෙයක් නැතුව....
