සඳරැස් සාලයේ පුටුවකට වැටෙන අන්දමත් එහි විට්ටමේ හිස ගසාගෙන පුටු අත් මතින් දෑත් පහළට වැටෙන්නට ඉඩ හැරියේ ය. දුලන්‍යා බලා සිටියේ ඒ දෙස නොවේ. සාලයේ බිම ඇති අක්කාගේ මංගල දිනයේ ඡායාරූපයක් දෙස ය. මනාලියක වූ අක්කාගේ කර වටා අතක් යැවූ ඔහු එහි හිඳින්නේ ඕනෑවටත් වඩා හිනැහීගෙන ය.
ඔහුට අද හිනැහෙන්නට...
ගැහැනු දරුවකු ගත කරන සුන්දර ජීවිතය බොහෝ විට විවාහයෙන් කෙළවර වන බවට සුදු නංගී පවසන වදන් වල සත්‍යයක් නැතැයි කිව නොහැකිය. ආච්චි අම්මාත්, සීයාත්, මාමා සහ පුංචි අම්මාත් සමග ගෙවූ සුන්දර ජීවිතයම විවාහයෙන් පසු අවසන් වූ බව ඇතැම් අවස්ථා වල අම්මා අප හා පවසා තිබිණ. කිසිදිනෙක විවාහ නොවී සිටින්නට...
කාමරයේ තිර රෙදි ඈත් වී යහන මතට හිරු රැස් වැටෙද්දී දුලන්‍යා ඇස් යාන්තමට විවර කළා ය. කම්මැලි ය! හොඳටෝම කම්මැලි ය! නමුත් ඇයට අම්මාගේ උපදෙස් සිහිව ආයේ ය.
"තාරකා දූට වදයක් එහෙම වෙන් නෑ සුදූ.අක්කාට ඔය කාලේ කොහොමටත් හරි අමාරුයි. ගෙදර වැඩ කරන්න එහෙම අක්කට උදව් කරන්න. මේඩ් කෙනෙක් හිටියට...
තාත්තා කිසිකලෙක අම්මා පවසන දෑ පිළිගන්නා අයෙකු නොවේ. අම්මා අප වෙනුවෙන් කතා කරද්දී ඔහු කෙතරම් කෝපයට පත් වෙනවාද කිවහොත් ඔහුගේ මුහුණ රතු වී දෑස් විශාල වී යකෙකුගේ ස්වරූපය මුහුණට ආරූඪ වෙයි. එසේ වන්නේ ඔහු පෙලන කිසියම් මානසික රෝගයක් නිසාද එසේත් නැත්නම් අප කිසිවකු නොදන්නා තම යටගියාව ඔහුගේ සිහියට නැගෙන...
සුදු නංගී හේෂාන්ගේ මවට දොස් නගන්නේ ඇය කෙරෙහි ඇති තරහ නිසාම නොව මගේ සිත සැනසීමට බව මම දැන සිටියෙමි. අම්මා ද ඒ බව දැන සිටින්නට ඇතත් ඇය සුදු නංගීට තදින් අවවාද කළාය.
“විහිලුවෙත් සීමාවක් තියෙනවා සුදු. එයත් ඔයාගෙ අම්මා වගේ කියලා හිතන්න පුරුදු වෙන්න. අනික එයා පිට කවුරුවත් නෙමෙයි. අක්කගෙ...
රෝහල් වාට්ටුවේ ගත කරන දිවියට මම කෙමෙන් පුරුදු වෙමින් සිටියෙමි. තෙදිනක් පමණ වජිරා මා ළඟ සිටියද, ඉන්පසු ඇයට රෝහලේ රැඳී සිටින්නට ඉඩ නොලැබුන හෙයින් ඇයට නිවසට යාමට සිදු විය. ඒවනවිටත් කුස හරහා දමා තිබූ ප්ලාස්ටරය ඉවත් නොකළද, මම මගේ කටයුතු තනිවම කර ගතිමි. ඒවනතුරුත් මගේ උදරයෙහි සිදු කරන ලද...
තුහින නිවසට ගොඩ වූයේ නිස්කලංක හැඟීමකිනි. දොරකඩ කොතැනක හෝ කැමරාවක් නැති බවට සැක හැර දැන ගැනීම ම සහනයකි. තුහින කොහේටවත් යන්නට පෙර මුළුතැන්ගෙයට එබුණේ පුරුදු සුවඳක් හන්දා ය. අම්මා පහේ බදිමින් ආහාර සකසන්නී ය. ඇය හිඳින්නේ දෑස්වලින් පවා හිනැහෙමිනි.
"අම්මට ෆේස්බුක් එකවුන්ට් එකක් හදලා දෙන්න හිතිලා තියෙන්නෙ මට."
එදවස නංගි එසේ...
මම දෙනෙත් විවර කරන්නට තැත් කළෙමි. එහෙත් දෑස් පියන්පත් විවර කරන්නට නොහැකි තරමට ඇසිපිය බරැති ඒවා ලෙස දැනෙයි. යන්තමින් විවර වූ දෙනෙත් වලට දිස්වන ඡායාවන් මට පැහැදිලි නොවීය. මා යහනක් මත වැතිර සිටින බවත් යහන වටා කිහිප දෙනෙකු සිටින බවත් පමණක් යන්තමින් දර්ශනය වුවද, ඒ කිසිවකු හඳුනා ගැනීමට නොහැකි...
සුදු නංගී අම්මා විසින් කලින් පිළියෙල කර තිබූ මංගල කාඩ්පත් යැවිය යුතු අයගේ නාම ලේඛණය මා අත තැබුවාය. එහි මුලින්ම වූයේ ‘මේජර් වංශනාථ’ යන නමයි. එහි වූ අත් අකුරු අම්මාගේ නොව සුදු නංගීගේ අත් අකුරු බව මම හඳුනා ගතිමි.
“බලන්නකො. බොරුවට රණ්ඩු කරාට, ගෙදරින් පන්න ගත්තට අපි කාටත් හොරෙන් මෙයා...
හේෂාන් මගේ අතැඟිලි තම අතැඟිලි හා පටලා ගත්තේය. ඔහුගේ දකුණත වෙදැඟිල්ලෙහි වූ රන් මුදුව මගේ නෙත ගැටිණ. එහි කොටා තිබූ ඉංග්‍රීසී ‘එච්’ අකුර අසළ මගේ දෙනෙත් නැවතී තිබිණ.
“මං ළඟ ඉන්න වෙලාවට ඔය හැටි කල්පනා කරන්න එපා ඩිනාලි. ඔයා ඉන්නෙ දුකෙන්ද?”
හේෂාන් ඇසුවේය.
“මට තාත්තා මතක් වුනා. තාත්තා නිසා මම පුංචි කාලෙ...
