Tag: short story
දේශානි පොඩි කාලේ ඉඳන්ම වැඩිපුරම අහන්න වුන එක වචනයක් තමයි "කරුමේ"
" මේක නම් අපේ පූරුවේ කරුමේ.."
"මේක උඹ හින්දා කඩාගෙන පහත් වුන කරුමයක්..."
"උඹ මේ ගෙදෙට්ට ගෙනාවත් හරි, ඒ පස්සෙන් කරුමේ අපේ ගෙදෙට්ට රිංගුවා..."
"කරුමේ වලක්වන්න බෑනේ.. අපිට ඉවසන්නම වෙනවා..."
"මේක පුදුම කරුමයක් වුනානේ..."
නැන්දාගේ කටේ කරුමේ කියන වචනේ තියෙනකොට , ඒකට ගෑවෙන්න අනිවාර්‍යෙන්ම...
මේ කතාව කියන දවසෙත් මාතර නගරෙ කිසි වෙනසක් කියලා දෙයක් තිබ්බෙ නෑ.
මුහුදු රළ සද්දේ, වෙළෙන්දන්ගෙ සද්දෙ, මුහුදු හුළඟටත් වඩා වේගෙන් එහෙට මෙහෙට ගලාගෙන යන මිනිස්සු අතන මෙතන කතාකරන ඕපාදූප වල සද්දෙ එදත් සුපුරුදු විදියට පැතිරුණා. මේ හැමදේම අස්සේ කිසි වෙනසක් නැතුව මිනිස්සු සුපුරුදු වතාවතක් විදියට කරගෙන ගිය දේකුත් එහෙමම...
සිතාරා උදේ පාන්දරම අවුරුදු හතරක් වයසැති තමන්ගේ පුංචි පුතාව අතින් අල්ලගෙන නිවාස සංකීර්ණයේ පඩිපෙළ බැහැගෙන පල්ලෙහාට ආවේ පුංචි පුතාව පෙර පාසලට ඇරලවන්න යන්න හිතා ගෙන. ඒ වෙලාවේ තමයි සිතාරා දැක්කේ නිවාස සංකීර්ණයට ඇතුළු වෙන තැන කිහිප දෙනෙක් ලොරියකින් ගෘහ භාණ්ඩ බිමට බාන ආකාරය. ඉතාම නිස්කලංක පරිසරයක පිහිටලා තිබුන මේ...
නුගේගොඩේ ඒ පොඩි ඇනෙක්ස් එකට විනු මුලින්ම ආවේ හෙමින් හෙමින් වැහි පොද වැටෙන වෙලාවක.
ඒක බෝගන්විලා පඳුරු වලින් වැහිලා තිබුණු, නිස්කලංක පාරක කෙළවරේ තිබුණ ලා කහ පාට ගෙයක්. ගේට්ටුවේ හරිම ලස්සන පිළිවෙල අකුරෙන් ලියලා තිබුණු බෝඩ් එකේ තිබුණේ:
“කුලියට දීමට - නිස්කලංක ගැහැණු ළමයින්ට පමණයි.” කියලා.
ඒක මහ වෙනස් විදියක දැන්වීමක් උනත්...
උදේ වුණේ හරිම හෙමීට.
හරියට තුවාල වෙච්ච සතෙක් බඩගාගෙන බේරෙන්න පුලුවන් තැනකට යනවා වගේ වගේ ක්ෂිතිජය දිගේ බඩගාගෙන ආපු ඉර, අහසට පාට ඉස්සා. පහළින් තිබුණ මූදු රැල්ල දැඟලුවෙ හරියට තමන් උත්තරේ දන්නවා කියන්න හදන ඉස්කෝලේ යන ලමේක් ගුරුවරයා ප්‍රශ්නයක් ඇහුවම උත්තරේ දෙන්න අත උස්සනවා වගේ.
අද කඳු මුදුනේ හුළඟ හරිම සැරයි....
මුහුද ආපහු එයාට කතා කළේ නෑ.
ඒ වෙනුවට මූද කලේ එයා එනකම් බලාගෙන උන්නු එක.
ගල් පොත්තෙන් පහලට වැටිලා දිය කිඳුරියක් තමන්ව බේරගත්ත දවස පහුවෙලා දැන් දවස් කීපයක්ම ගිහින් තිබ්බා. තවදුරටත් මෙච්චර කාලයක් ජීවත්වෙච්ච් A-3179 එතන හිටියෙ නැහැ. හැබැයි ඒ හදවතින් විතරයි. එළියෙන් එයාට පෙන්නන්න උනා තමන් ඉඳපු කෙනාම තමයි කියලා....
මේ කතාව පටන් ගන්නේ අවුරුදු ගානකට කලින්.
මීට අවුරුදු ගාණකට කලින් දවසක මේ ලෝකෙ විනාස වෙලා ගියා සම්පූර්ණයෙන්ම. ඒක මහා පිපිරීමකින්වත්, බිහිසුණු යුද්ධයකින්වත්, නැත්නම් හිතාගන්න බැරි ගින්නකින්වත් නෙවෙයි. ඊට වඩා ගොඩක් දුක්බර විදිහට වෙච්ච විනාසයක්.
මේ ලෝකෙට හැමදේම අමතක වෙලා ගියා. එහෙමයි ඒ විනාසෙ සිද්ද උනේ.
මුලින්ම, අහසට වැස්ස අමතක වුණා. ගොඩක්...
මට අවුරුදු විසිදෙකයි, මේ කතාව වෙද්දි මං university එකේ අන්තිම අවුරුද්දේ හිටියේ.
අපි ඉතින් එහෙම ලොකුවට සල්ලි තිබිච්ච මිනිස්සු නෙවෙයි හන්දා අමතර ආදායමක් හොයාගන්න එක මට තිබ්බ ලොකු goal එකක්.
ඒ හන්දා තමා මම baby sitting වැඩක් හොයාගත්තෙ university එක කිට්ටුවෙන්ම. දවස් දෙකක්, බදාදායි, සිකුරාදායි, හවසට තමයි මේ babysitter වැඩේ ලැබුණෙ. සල්ලි ලැබිච්ච හන්දා විතරක් නෙවෙයි, මට හිතුණා මේක නියම රස්සාවක් කියලා. පොත්පත් වල එල්ලිලා, නිදිමත...
නිමේෂ්ට වැලිමඩට එන්න කිසිම අදහසක් තිබුණේ නැහැ.
“මාමා අසනීප උනයින් පස්සෙ එයාගෙ රේඩියෝ එකෙ වැඩ ටික කරගන්න විදියක් නෑ කියලා ඔයාගෙන් අහනවා පොඩි කාලෙකට එන්න පුලුවන්ද කියලා” අම්මා කියද්දි එයා හිතුවේ ඒක තාවකාලික දෙයක් කියලා – මාස හයක් වගේ, නැත්නම් අවුරුද්දක් වගේ පොඩි කාලෙකට විතරක් යන ගමනක් කියලා.
නිමේෂ් කොහොමත් උන්නේ ජීවිතෙන්...
කුමාරිට හරියටම මතකයක් තිබ්බේ නැහැ එයාට දිලාන්ව මුලින්ම හම්බුණේ කවදාද කියලා.
ඒක සිද්ධ වුණේ කෑගල්ල බස් හෝල්ට් එකේ අයිනට වෙන්න තිබ්බ, හැමෝටම අමතක වෙච්ච අඹ ගහක් යටදී. ඒ ගහේ හැමදාම අනිත් ගස්වලට වඩා කලින් හරි පස්සෙන් හරි මල් පිපුණා. ඒක හරියට වටේ තියෙන ලෝකෙත් එක්ක එක පෙළට යන්න බැරි කාලෙක...
