ගුරුතුමියක් රුපියල් 1000 ක නෝට්ටුවක් අතැතිව තම සිසුන් ඉදිරියේ නැගී සිටිනවා.
ඇය ඔවුන්ට කියනවා, “ඔබට මේ මුදල් අවශ්‍ය නම් ඔබේ අත් ඔසවන්න” කියා.
පන්ති කාමරයේ සෑම අතක්ම ඉහළට යන අතර ගුරුතුමි මද සිනාවක් සහිතව බලා සිටිනවා.
ඉන්පසු ඇය නෝට්ටුව ගෙන එය අතේ පොඩි කර, “තවමත් එය අවශ්‍ය කාටද?” කියා අසනවා.
නැවතත් සියලු අත්...
මනහාරී නම තරම්ම මනහාරයි.
ඉතින් හැමදාම උදේට ලස්සනට ඇඳලා කරලා ඔෆිස් යද්දි තමන්ගෙ ඇඳුම, කොණ්ඩෙ එහෙම පේන ලස්සන ෆොටෝ එකක් සෝශල් මීඩියා වල දාන්න මනහාරි කවදාවත් අමතක කරේ නෑ.
“ලස්සනට ඇඳලා ඉන්නවනම්, තමන්ට තමන් ගැන කන්ෆිඩන්ස් එකක් තියෙනම් ෆොටෝ දැම්මට මොකද වෙන්නෙ?’ කියලා තමයි මනහාරි හැමදාම හිතුවෙ. මනහාරිට බෝයි ෆ්‍රෙන්ඩ් කෙනෙක්...
මේ හැමදේම පටන් ගත්තේ මීට හරියටම අවුරුදු දෙකකට කලින් මට ආර්නෝල්ඩ් කියන කඩවසම්, කාරුණික තරුණයාව මුණ ගැහුනට පස්සෙයි. මම ඔහු වැඩ කරන කාර්‍යාලයට අළුත් කෙනෙක් වුනත් ආර්නෝල්ඩ් කියන්නෙ මට ගැළපෙන හොඳම කෙනා කියල පිළිඟන්න මට වැඩි කාලයක් ඕනැ කරේ නෑ.
ඔහු මම මීට කලින් ආශ්‍රය කරපු පෙම්වතුන්ට වඩා වෙනස් කෙනෙක්...
“උමාලි ඔයාට පුලුවන්ද ශේන්ට ඇහෙන්නෙ නැති වෙන්න බාසුරට කෑම එකත් අරගෙන පල්ලෙහට එන්න කියන්න?”
කතාව පටන් ගත්තෙ ඔන්න ඔහොම. ජිම් යන හන්දයි, පාට් ටයිම් මොඩ්ලින් කරන හන්දයි උමාලි දවල්ට කන්නෙ අනිත් අය එක්ක එකට නෙවෙයි වෙනම. ඒකත් එයා උදේම ඇහැරිලා එහෙමත් නැත්තම් මීල් ප්‍රෙප් කරලා හදාගෙන තියෙන මොකක් හරි ඇඟට...
“මං ඔයාට ආදරේ කිව්ව පමණින් ඔයා මට ආදරේ කියන්න ඕන කියලා එකක් නෑ. ඒකපාර්ශ්වීය ආදර කතාත් ඕන තරම් මේ ලෝකෙ තියෙනවානෙ. හැබැයි ඔයා තේරුම්ගන්න ඕන දෙයක් තමයි ඔයා මට ආදරෙ නෑ කියලා දැන දැන වුණත් මම ඔයාට ඇවිල්ලා ආදරේ කියලා කිව්ව එක පිටිපස්සෙ මට වටින හැඟීමක් තියෙනවා කියන එක.
ඔයාට...
තරුකි ඒ වෙලාවෙ හිටියෙ කුස්සියෙ. මිහිඳුගෙ අම්මා මිහිඳු එක්ක කියන කතාව ඇහෙද්දි නම් මෙච්චර වෙලාවක් තිබ්බෙ නැති ඔලුවෙ කැක්කුමකුත් ආවා කියලා තමයි තරුකිට නම් හිතුවෙ. තරුකි මිහිඳුව කසාද බැඳලත් දැන් අවුරුදු තුනකට කිට්ටුයි. දෙන්න කසාද බඳිනකොට තරුකිට විසි හතයි මිහිඳුට විසි නවයයි.
දෙන්නම හොඳට ඉගෙන ගෙන, හොඳ රස්සාවල් හොයාගෙන, ඒකෙන්...
නිර්මලා සරත් එනකල් බලාගෙන හිටියේ පපුව පිච්චි පිච්චී. ජීවිතේ මේ තරම් තමන් දෙන්නාව පරික්ශා කරන්නේ ඇයිද කියලා නිර්මලාට හිතාගන්න බැහැ. සරත් ආවා කියලත් මේ ප්‍රශ්නේට විසඳුමක් හොයාගන්න පුලුවන් වේවිද කියලා නිර්මලාට විශ්වාස නැහැ. සරත්ටයි, තමන්ටයි දෙන්නාටම පේන මානේ තියෙන පිළිතුර බාරගන්න තරම් නිර්මලාගේ හිතට හයියක් දැනෙන්නේත් නැහැ.
සරත් ආවාම නිර්මලා...
මං ඉඳියෙ පුදුම කම්මැලිකමකින්. ඒක කම්මැලිකමක් කියනවට වඩා ඕනවට වඩා තනි වුනාම දැනෙන එපා වීමක්. මට ඉස්සරනම් ලොකු උවමනාවක් තිබ්බා එහෙම තනියෙන් ඉන්න. ඒ උනට තනියෙන් ඉන්න ගියාම තමයි පිස්සු හැදෙන්නෙ.
මං දවස් තුනක්ම අපාට්මන්ට් එකට වෙලා ඉඳියෙ ඇත්තටම එලියට බහින්න තියා ජනේලයක් ඇරලවත් එලිය බලන්න උවමනාවක් තිබ්බෙ නැති හන්දා....
මම ගෙදර එද්දි හොඳටම රෑ වෙලා. ඒ විතරක් නෙවෙයි කට කපලා මහන්සියි.අපාට්මන්ට් එකේ ලයිට් ඔන් කරගෙනම කුස්සියටම කෙලින්ම ඇවිදගෙන ගිය මම කාර් එකේ යතුර කවුන්ටර් එක උඩට දාලා ෆ්‍රිජ් එකෙන් ගත්ත කූල් වතුර බෝතලේ බාගයක් විතර ගිඩි ගිඩි ගාලා බීගෙන බීගෙන ගියේ ඒ මහන්සියටමයි.
ඇඟට දැනෙන මහන්සියට මට ඕන වුණේ...
“අකාලයේ අප අතරින් නික්ම ගිය විද්‍යා පීඨයේ 2015/16 කණ්ඩායමේ ලක්දිනූ විජේරත්න (බන්ටි) සොයුරියට නිවන් සුව”
කැළණිය විශ්ව විද්‍යාලයේ සොයුරු සොයුරියන්
ලක්දිනූ දේදුනු පාලමෙන් එහාට ගිහින් දැන් හත් දවසක්. ලක්දිනූට බඩේ කැන්සර් එකක් කියලා දැනගත්ත දවසෙ ඉඳල මාධව ලක්දිනූට ජීවත්වෙන්න ඉතුරුවෙලා තිබ්බ හැම දවසකම එයාව හිනාවෙන් පුරවල තියන්න තමයි මහන්සි වුණේ. ඒත්...
