ජාලිය සියලු වැඩ පසෙක තබා ආරණ්‍යා වෙත යමින් සිටියේ ය.ඇගේ පසුම්බිය කොතැනක හෝ අමතකව ඇති බව කියමින් ආරණ්‍යා හඬන්නී ය.ටැක්සියක නැඟී නැවත නිවසට පැමිණෙන්නට...
"ඔව්..මේඝට නංගිලා නෑ."
ආරණ්‍යා අම්මා දෙස බැලුවේ විමසුම්සහගත බැල්මකිනි.නාන කාමරයේ කැරපොත්තෙක් දුටු විට විලාප නගන්නාක් මෙන් බැල්මකින් එදා ඇය දුරකථනය දෙස බලා සිටි අන්දම ආරණ්‍යාට...
"එයාගේ නම මේඝ සේනාධීර.."
මේකලා එසේ පවසා ඉකිය මඳකට නවතාලූ අතර ජාලිය ඈ දෙස බලා සිටියේ ඉවසීමෙනි.
"ඒ ෆොටෝ එකත් මහේන් තරුණ කාලේ වගේමයි.."
මේකලාගේ හඬ බිඳි...
මේකලා නිදි යහනට ආවේ රෑ බෝ වී ය.මධ්‍යම රාත්‍රිය ද ඉක්ම ගොස් ඇති බව ජාලියට නොදැනුණා නොවේ.ඔහු ඒ ගැන කිසිවක්ම නාසන්නට ප්‍රවේසම් ය.
"මං ලියනවනෙ.ලියන්න...
මේඝ හුන්නේ සඳැල්ලට වී ය.ඈත අහසේ අප්‍රමාණ තාරකා දෙස ඔහු බලා සිටියේ සිතුවිලිවලින් බරව ය.ඒ තාරකා හරියට කදෝකිමි ඇස් වාගේයැයි ඔහුට සිතිණ.මේඝ ඒ වචනයට...
ආරණ්‍යා අම්මාගේ කාමරයට එබුණේ රාත්‍රියේ මැදියම එළඹෙද්දී ය.අම්මා ලියන්නී ය.කෙළවරක් නැතිව ලියන්නී ය.ඇය තමන්ට පමණක් අයත් වස්තුවක් නොවන බව ආරණ්‍යා වටහා ගත්තේ මල්ලී උපදින්නටත්...
නිමිඇඳුම් ප්‍රදර්ශනාගාරයේ හයවැනි මහල තෙක් යන්නට මේඝ සේනාධීර විදුලි සෝපානයට ගොඩ වූයේ ය.ඔහු ජංගම දුරකථනය නෙත් අලවාගෙන එහි සිටිය ද මේඝගේ මිතුරා වූ විදුක...
