Tag: Life Stories
"මං ආවේ හිමාෂා මුණ ගැහෙන්න.."
හිමාෂා තමන් ඉදිරියේ ඉන්න ගැහැනිය දිහා මොහොතක් බලා හිටියා."ඇන්ටි කෑල්ලක් වගේ"කියලා දුල්මිනි එක්ක ඇති වෙනකම් හිනා වුණාට මේ කාන්තාවට තියන අමුතුම දිස්නය තමන්ට නෑ කියලා හිමාෂාට නිකමට වගේ හිතෙනවා.
"කියන්න.."
හිමාෂා උත්සාහ කරේ සන්සුන්කමක් පෙන්වන්න.ඒත් හිත ඇතුළේ කම්මලක් වෙලා.නිකං එකක් නෙවෙයි.යකාගේ කම්මලක්.හිමාෂා අපාට්මන්ට් එකෙන් පහළ බැලුවා.තට්ටු පහළොවක්...
සමන්ත කාරෙක අරගෙන එනකම් ටානියා සහ ඇගේ තුන් හැවිරිදි පුත්‍රයා house of fashion එක ඉස්සරහට වෙලා හිටියා.අලුතින් ගත් රොබෝව නිසා පුතාගෙ සුපුරුදු තොරතෝංචියක් නැති ප්‍රශ්න කිරීම්වලින් මිනිත්තු කිහිපයකට මිදිලා සිටිමේ අවස්ථාව ඇයට උදා වුණා.සැඳෑ හිරු කිරණ කිසියම් ශාන්ත බවකින් යුතුව විසල් මහල් ගොඩනැගිලි අතරින් පෙරී ටානියා ගේ මුහුණ මත...
"නැටුම් ඇඳුම මහන්න කලින් කියන්න ඔයා ඉන්නේ මොන පේළියෙද කියලා"
දේවිකා සරනිගෙන් ඇහුවේ කල්පනාකාරී බැල්මකින්.තමන් ඉන්නේ තුන්වැනි පේළියෙ කියලා සරනි කියද්දී දේවිකාට යස්සයා ආරූඪ වුණා.
"එයාට අවුරුද්ද පටන් ගන්නකොටම තෑග්ගක් යැව්වා.රහට කෑමක් හැදුවත් යවනවා..එහෙව් එකේ ඔයාව ඉස්සරහට ගන්න බැරිද?"
දේවිකා කියන්නේ කේන්තියෙන්.
ටීච සාරිය ඉස්කෝලේ වැඩවලට ගන්න නැටුම් කාමරයෙන්ම තිබ්බ බවත්, ගෙනියන රස...
"මේ බ්ලවුස් එක මේ ට්‍රවුසර් එකට මැච්ද?"
ඇඳ උඩට ඇඳුම් කීපයක් දාගෙන සකුනි ඇහුවේ මලීෂාගෙන්.මලීෂා සකුනිට ඇඳුමක් තෝරලා දුන්නේ හොඳට හිතලා මතලා.
"මේකට ඇඟ වැහිලා වැඩියි අයියෝ.."
සකුනි කියන්නේ මුහුණ නරක් කරගෙන.
"ඔයාට ඉතින් ස්ලීව්ලස් ඇඳුම් ලස්සනයි තමයි.ෂේප් ඇඟක්නෙ තියෙන්නේ.ඒත් ඔෆිස් වැඩකට නිසා මම ඕක තේරුවේ.."
මලීෂා කිව්වේ අහිතක් නැතිව.ලස්සනට අඳින්න,ලස්සනට ඉන්න, විලාසිතා කරන්න...
අදත් ඊයෙ menu එකමයි නෙ."
බෙරි කරගත්ත විසල්ගේ මුහුණ මට ගෙන එන්නේ කේන්තියක් වගේම සතුටක්.
"ඉතිං ඔයාටත් පුළුවන් මොනවා හරි හදාගන්න.මේක ඔයාගෙත් ගෙදර නෙ. කිසිම තහනමක් නෑ .ඔක්කොම අතට පයට ගෑනි කරල දෙනකම් ඉන්නැතුව යූටියුබ් බලල හරි මොනවා හරි හදාගෙන කන්න."
මගේ ස්වරය විස කැවූ ඊතල මෙන් විසල් මත කිසිදු අනුකම්පාවකින් තොරව...
ඒ මීට අවුරුදු විස්සකටත් එහා දවසක්.එතකොට මම හිටියේ හත වසරේ.අපේ ඉස්කෝලේ ඉගෙන ගන්න ළමයින්ට අනාගතයක් තියෙයි කියලා කවුරුත්ම විශ්වාස කළේ නෑ.අපිට ගුරුවරු නෑ.අපිට පොත් නෑ.අපේ අම්මලා තාත්තලාට සල්ලිත් නෑ.
"කැත්තෙ උදැල්ලේ වැඩක් පුරුදු නොකර දොස්තර විබාගේ ගන්න යවපල්ලා.."
ගමේ සල්ලි තිබුණු එකම මනුස්සයා, අබේසිංහ මුදලාලි අපේ අම්මලා තාත්තලාට දවල් රෑ නැතුව...
"අම්මේ…"
පුංචි ශ්වේතා පෙන්නපු දේ දිහා සුජානි මොහොතක් වෙලා බලාගෙන හිටියා.චූටි දූ තව දුරටත් චූටි නෑ.හිතට ආපු ඒ හැඟීම හින්දාම සුජානි දූව වැලඳගෙන ටික වෙලාවක් එකම විදියට හිටියා.
"ළමයින්ට ඕවා කල් තියාම උගන්නන්න ඕන නෑ..වෙච්ච වෙලාවට කිව්වම ඇති.."
නැන්දම්මා එහෙම කෑගැහුවට රුධිර සලකුණක් කියන්නේ මල්වර වීම බවත්, ඒ අදහස ටිකක් බර එකක්...
තරුෂි අර කොල්ලොත් එක්ක යාළු ද ?"
දේවිකා ලග හිටපු සිතාර ගෙන් ඇහුවෙ තරුෂි දොරෙන් එළියට යනකම් බලාගෙන ඉඳලා.
" යාලු ඇති නේද ? "
සිතාරා උත්තර දුන්නා
" මම දැක්කා දෙන්න ඔෆිස් එකේ තැන් තැන් තැන් වල දවස් කීපයක්ම කතා කර කර ඉන්නවා . එෆ්බී එකේ කමෙන්ට් කර ගන්නවාත් දැක්කා. ඌට හොඳට...
"මං අද බබාට ඇඳුම් මැහුවානෙ.."
මම ගෙට ගොඩ වෙනකොටම චතූ ආවේ හිනාවක් පුරෝගෙන.නාලා තේ එකක් බොන මුළු වෙලාවම ගියේ එයාගේ මැහුම් හැකියාව බලන්න.
"ලස්සනයිද?"
චතූ අහන්නේ ආසාවෙන්.
"ඔය ඇඳුම් ඔක්කොම අපි බේබි ෂොප් එකකින් ගමු.ඇයි ඔයා මහන්සි වෙන්නේ.."
මං අහන්නේ හෙමින් සැරේ එයාගේ ඔලුව අතගාන ගමන්.මාසෙට පාරක්වත් ෂොපින් ගිය,ඇඳුමක බොත්තමක් තරමේ අල්ලපු නැති එයා...
"ගුඩ්මෝනිං කමලා ආන්ටී.."
දුල්මිත් නිපුනිත් වොෂ් රූම් එකට ආවේ එහෙම කියාගෙන.සේදුම් ඉවර කරපු කමලා ලස්සන කෙල්ලෝ දෙන්නා දිහා බැලුවේ හිනා වෙලා.
"අද ස්පෙෂල් මීටින් එකක් අනේ..මේ මේකප් එක ඇතිද? ලස්සනයිද?"
මේකප් කරන ගමන් දුල්මි අහන්නේ කමලාගෙන්.ඒ ගැන මොකුත් නොදන්නව වුණත් කමලා හිනා වුණා.ඒත් එක්කම ඇගේ හිතට විදුලි සැරයක් වගේ පුංචි අමාලිව මතක්...
