සුරංග විනාඩියෙන් විනාඩිය තම අත් ඔරලෝසුවට එබුනේය. මෙරට ප්‍රකාශන ක්ෂේත්‍රයේත් පොත් අලවි ජාලයේත් නමක් තබාගෙන සිටින කෝසල ජයවර්ධන මහතා තමා හමුවීමට අවැසි බව පවසමින් දුරකථන ඇමතුමක් ලබා දුන්නේ අඩ හෝරාවකට පමණ ප්‍රථමය. ඔහු තමා සමග කතා කරනතුරු ඒ බව කිසිවෙකු දැනගැනීමට අවශ්‍ය නැතැයි පැවසූ නිසා සුරංග සිටියේ මහත් වූ නොසන්සුන් කමක් දරාගෙනය. ඔහුට තමාගේ දුරකථන අංකය ලබාදෙන්නට ඇත්තේ ඉසුරි විය යුතුය. දියණියට කුමක් හෝ ප්‍රශ්නයක්දැයි සිතමින් බියෙන්ද, සැකයෙන්ද, වේදනාවෙන්ද ගෙවී ගිය විනාඩි කිහිපයක නිමාව සටහන් කරමින් ඔහු සුරංග සේවය කළ රජයේ කාර්යාලයට පැමිණියේය.
“ඔබතුමා ඒ හදිසියේම මාව මුණගැහෙන්න ඕනේ කියලා කිව්වේ.”
ඔහු එසේ අසද්දීත් ඒ හඬ වෙව්ලන සුළු විය.
“නෑ ඉසුරිගේ තාත්තා කලබල වෙන්න කාරණයක් නෑ. මට ඔබතුමා එක්ක ටිකක් කතා කරන්න වුවමනාව තිබුණා. ඒකට ඔෆිස් එකේ පහසුකමක් නැත්තං අපි එළියට යමුද?”
“අපි යමු කැන්ටිමට යමු සර්ගේ අකමැත්තක් නැත්තං අපිට එතන කතා කරන්න පුළුවන්. මගේ දරුවා අතින් මොනවා හරි වරදක් උනාද?”
“අනේ නෑ ඉසුරිගෙ තාත්තේ. ඒ දරුවා කාටවත් වරදක් කරන්න පුළුවන් දරුවෙක් නෙමෙයිනේ. මේක ඊට වඩා බොහොම වැදගත් වෙන කාරණයක්.”
දෙදෙනා කැන්ටිම වෙත ඇවිදගෙන ගියේ එකිනෙකාට සමාන්තරවය. ජයවර්ධන මහතාගේ කැමැත්ත පරිදි උණු උණු එළවලු රොටි දෙකකුත් කිරි තේ කෝප්ප දෙකකුත් තැටිල්ලක් මත තබාගත් සුරංග මේසය අනික් පසින් වාඩි වූයේ විසල් වූ දෑස් ඇතිවය.
“ඔබතුමා මෙහෙම මාව මුණගැහෙන්න ඕනේ කියලා කියද්දි ඇත්තටම මං බය උනා. මගේ දුවට ඔබතුමා ගොඩක් උදව් කළා කියලා මම දන්නවා.”
“ඉසුරි නෙමෙයි මගේ ළඟ වැඩ කරන කවුරු අසීරුතාවයකට මුහුණ දුන්නත් මම මට පුළුවන් විදිහට උදව් කරනවා ඉසුරිගේ තාත්තේ. ඒක සාමාන්‍ය දෙයක්. හැබැයි මං අදනම් ආවේ ටිකක් වෙනස් කතා බහකට. මම දන්නවා ඉසුරිගේ තාත්තා මේ වෙද්දි වෙනත් විවාහයක් කරගෙන ඉන්නේ කියලා. හැබැයි ඉතින් මට හිතුනා මේ කාරණයේදී මම මුලින්ම මුණගැහෙන්න ඕනේ ඉසුරිගේ තාත්තා කියලා.”
“ඔව් මමයි ඉසුරිගේ අම්මයි අතර අවුරුදු ගානක් ඇති වෙච්ච ප්‍රශ්නවලින් අපි දෙන්න දික්කසාද වුණා. මම වෙනත් විවාහයක් කර ගත්තා. හැබැයි ඉසුරිගේ අම්මා තවමත් දරුවෝ තුන්දෙනත් එක්ක තනියම ජීවත් වෙනවා.”
“මම ඒක දන්නවා. ඉසුරි තාත්තට කියලා තියෙනවද එයාගේ ජීවිතේට සම්බන්ධ වෙච්ච හොඳම යාළුවෙක් ගැන. මේ මෑතකදී මං හිතන්නේ ඉසුරි සමහර තීරණ ගන්නේ ඒ යාලුවගේ උපදෙස් එක්ක.”
“අනේ ඔව් කියලා තියෙනවා විතරක් නෙමෙයි. නිතරම කියවනවා. ඒ දරුවා මමත් අදටවත් දැකලා නෑ. ඒ උනාට මගේ වයිෆ් කියන්නේ ඒ ළමයට අපි පින් දෙන්න ඕනේ කියලා. සමහර තීරණ ගන්න උවමනා වෙලා තිබුනත් ඉසුරිට ඒකට හයියක් තිබුණේ නෑ. ඒ හයිය දුන්නේ ඔය යාළුවා බව විශ්වාසයි.”
“එහෙම තමයි අපිට සමහර වෙලාවට තීරණ ගන්න කාගෙ හරි හයියක් ඕන වෙනවා. ඉසුරිගේ තාත්තා කියල කියනවට වඩා මට පහසුයි සුරංග කියලා කතා කරන එක. කමක් නැද්ද මං එහෙම කතා කළාට.”
“අනේ සර්ට කැමති විදිහකට කතා කරන්න. ඒකෙ කිසිම ප්‍රශ්නයක් නෑ.”
“සුරංග ඉසුරිට ඉන්න ඒ යාළුවා තමයි මගේ පුතා. හැබැයි ඉසුරි දන්නෙ නෑ ඒ මගේ පුතා කියලා. අන්න ඒක නිසයි මං මුලින්ම කිව්වේ මම සුරංගව මුණගැහෙන්න එන බවක් ඉසුරි දැනගන්න ඕනේ නෑ කියලා. ඒ දෙන්නාගේ යාළුකම, හිතවත්කම කවද කොහොම ඇතිවුණු එකක්ද කියලා මම දන්නෙ නෑ. හැබැයි ඒ යාළුකමෙන් පස්සේ මගේ පුතාගෙත් මම ලොකු වෙනසක් දැක්කා සුරංග. අදනම් මම ආවේ විවාහ යෝජනාවක් අරගෙන.”
“විවාහ යෝජනාවක්?… මට මේ කිසිම දෙයක් හිතා ගන්න බෑ සර්. කවුරු වෙනුවෙන්ද?”
සුරංග තවමත් ඒ කලබලයෙන්මය.
“තාත්තා කෙනෙක් තමන්ගේ පුතා වෙනුවෙන්…. මම දන්නවා ඉසුරි දුව සුරංගගේ අක්කගෙ පුතාට යෝජනා වෙලයි තිබුනේ කියලා. හැබැයි ඒ සම්බන්ධකම අතරමඟකදී කැඩුනා කියලත් දන්නවා. මගේ පුතා ඉසුරිට ආදරේ කරනවා. ඒ යාළුකම දැන් ආදරේකට පෙරළිලා. හැබැයි මම දන්නේ නැහැ ඉසුරිගෙ පැත්තෙන් ඒ තත්ත්වය කොහොමද කියලා. කාලයක් තිස්සෙම එයාලගේ ඒ යාළුකම තිබුණත් මගේ පුතා ඉන්නේ එයාගෙ අනන්‍යතාවය සඟවගෙන. ඒ නිසාම මගේ පුතාගේ හිතේ චකිතයක් තියෙනවා එයාගේ ආදරේ ගැන දුවට කියන්න. මගේ පුතා අපේ ඔෆිස් එකේම තමයි වැඩ කරන්නේ. එයාට වැඩ පුරුදු කරන්න ඕන නිසාත්, සේවකයෝ අතර ගැවසිලා අවබෝධයක් ලබාගන්න ඕන නිසාත් මම එයාව එතනට ගෙනාවේ පුහුණු වෙන සේවකයෙක් විදිහට. මං වටේ ඉන්න විශ්වාසවන්තයෝ කිහිප දෙනෙක් ඇරෙන්න එයා මගේ පුතා කියලා ඔෆිස් එකේ කවුරුවත් තවම දන්නේ නෑ. දැන් මාස කිහිපයක ඉඳලා ඒ ගැන මට අපේ ස්ටාෆ් එකට කියන්න උවමනාව තිබුණත් මේ ළමයා ඒකට ඉඩ දෙන්නේ නෑ. මං පස්සේ කාලෙකදි තමයි දැනගත්තේ ඉසුරි නිසයි එහෙම ඉඩ දෙන්නේ නැත්තේ කියලා.”
“මට මේක විශ්වාස කරන්න බැරි තරම් සර්….”
“සුරංග දැන් ඔයාගේ අක්කගේ පුතාගේ ප්‍රශ්නේ ඉවරද..ඒව තවදුරටත් එහෙමමයි කියලා ඔයාලා තීරණය කරලනම් මම කැමතියි මෙහෙමම මගේ යෝජනාවක් ඉල්ලා අස්කර ගන්න.”
සුරංග සිටියේ දෑස් වලිනුත් හිනැහෙමින්ය. ඒ දෑස් තෙත් වූයේ සිනහව අතරතුරමය.
“මමයි මගේ වයිෆුයි ඉසුරිගේ අම්මයි තුන්දෙනාම එකතු වෙලා දුවගෙන් එයාගේ අවසන් තීරණය ගැන ඇහුවා. එයා කිව්වේ ජීවිත කාලෙම තනිකඩව හිටියත් ඒ වගේ ඉවසීමක්, හික්මීමක් නැති මනුස්සයෙක් එක්ක මට ජීවත් වෙන්න බෑ කියලා. සර්..සර් කිව්වා වගේම මේ දෙන්නා අතරත් සම්බන්ධකමක් ඇති වුණේ කවදද කියන්න අපි දන්නේ නෑ. එකම ගමේ ඒ කොනේ මේ කොනේ ඉඳපු සහෝදරයෝ හැම තිස්සේම මුණ ගැහුණා. මීට අවුරුදු දෙකකට විතර කලින් එයාල අතර සම්බන්ධයක් තියෙනවා කියන එක අපිට කිව්වෙත් ලොකු පුතාම තමයි. ලොකු පුතා ගොඩක් වෙලාවට ඉසුරිගෙ ගෙදරට ආව ගියා. හැබැයි මට විශ්වාසයෙන් කියන්න පුළුවන් සර් ඒගොල්ලෝ අතරේ වැරදි සම්බන්ධකමක් ඇතිවුණේ නෑ කියලා. මගේ දුව ඉස්සර ඉඳලම හරිම අහිංසක විදිහට තමන්ගෙ නමට කැළලක් ඇති නොවෙන විදිහට ජීවත් වෙච්ච දරුවෙක්.”
“සුරංග මට ඉසුරි ගැන චරිත සහතික දෙන්න අවශ්‍ය නෑ. මං ඒ තරම් පටු විදිහට ජීවිතය දිහා බලන කෙනෙක් නෙමෙයි. සුරංග මට සල්ලි තියෙනවා. මම මගේ වයිෆ් තෝර ගත්තෙත් අපේ ෂොප් එකේදී. මගේ වයිෆ් ඒකෙ ගිණුම් ලිපිකාරිණියක් විදිහට වැඩට ආපු කෙනෙක්. මගේ තෝරා ගැනීම ගැන අදටත් මගේ හිතේ තියෙන්නේ ලොකු ආඩම්බරයක්. බිස්නස් වලින් දියුණු වෙච්ච ගොඩක් මිනිස්සු ඉහළට ආවේ තමන්ගේ හිතේ සැනසීම නැති කරගෙන. හැබැයි සුරංග මම මගේ ව්‍යාපාර වගේම හිතේ සැනසීමත් ආරක්ෂා කරගතපු මිනිහෙක්. ආපස්සට හැරිලා බලලා පසුතැවෙන්න දෙයක් හිතේ තියෙනවනං ඒ මීට අවුරුදු තුනකට කලින් මගේ වයිෆ් කැන්සර් පේෂන්ට් කෙනෙක් කියලා දැනගතපු එක විතරයි. ඒ ඇරෙන්න මේ ලෝකේ සතුටින්ම ඉන්න මනුස්සයා කවුද කියලා ඇහුවොත් ඉස්සර වෙලාම අත උස්සන්නේ මම. මම ඒ තරම් සැනසීමකින්, සතුටකින් ජීවත් වුණේ මගේ ජීවන සහකාරිය විදිහට මම නයනා තෝරගන්න ගතපු නිවැරදිම තීරණය නිසා. අන්න ඒ හින්දම අපි දෙන්නම බලාපොරොත්තු වුණේ නෑ අපේ ගෙදරට තව සල්ලි ගොඩක් එකතු කරගන්න. මට ඉන්නෙ එක පුතයි සුරංග. මගේ නෝනා විශ්වාස කරනවා කවද හරි අපේ ගෙදරට එන දුව තමයි අපේ පවුල මේ වගේම එකට එකතු කරලා තියාගන්න ඕනේ කියලා. අපේ පුතා ඉසුරි දුවට ආදරය කරන බව දැන ගත්තට පස්සේ අපි ඉසුරු දුව ගැන ටිකක් හොයලා බැලුවා. ඉතින් අන්තිමට අපි තීරණය කළා එයා අපේ පුතාට නොගැලපෙන කෙනෙක් නෙමෙයි කියලා. අනික අපි මොනවා ගැලපුවත් වැඩක් නෑ ඉසුරි එයාලගේ හිත් නොගැලපෙනවනම්”
“මගේ හිතට දැනෙන සතුට කියන්න වචන නෑ සර්. මගේ වයිෆ් හැම තිස්සෙම විශ්වාසයෙන් කියපු දෙයක් තමයි ඉසුරි දුවට කවදාවත් වරදින්නේ නෑ කියලා. මගේ දරුවා හින්දා කියනව නෙමෙයි එයා සර්ලගේ ගෙදර ඒ සතුට හැමදාම තියා ගනීවි. මගේ දරුවා හරිම අහිංසක දරුවෙක්. තාත්තා කෙනෙක් විදිහට මට උඩ පැනලා කෑගහන්න තරම් සතුටක් දැනෙනව සර්..”
“සුරංගගේ ඇස් වල පිරිලා තියෙන කඳුළු ඒකට හොඳම සාක්ෂිය. ඒත් මට ප්‍රශ්නෙ තියෙන්නේ සුරංග තමන්ගේ සහෝදරියට දීපු පොරොන්දුව.”
“මීට සතියකට විතර කලින් මම අක්කගේ ගෙදරට ගිහිල්ලා තවදුරටත් අපි මේ විවාහයට එකඟ නෑ කියන එක කියලා ආවා. හැබැයි ඊයේ හවසත් මට අක්ක කතා කරලා කිව්වා මේ දෙන්න අතරේ ආපහු සම්බන්ධයක් ඇති කරවන්න කියලා. මේ වෙද්දි, මගේ දරුවෝ විතරක් නෙමෙයි අපි කිසිම කෙනෙක් කැමති නැහැ ලොකු පුතාට. ඒ ළමයා හරි අවාසනාවන්ත දරුවෙක්. ඉවසීමක් නැතිකම හින්දා මේ වෙද්දි තමන්ගේ රස්සාව පවා අහිමි කරගෙන ඉන්නේ. මීට කලිනුත් කීප වතාවක්ම ලොකු පුතා මගේ දුවට අත ඉස්සුවා කියලා මම දැනගෙන හිටියේ නෑ සර්. එහෙම උනානම් දුව නෙමෙයි මුලින්ම ඒ සම්බන්ධතාවයට අකමැති වෙන්නේ මං. මගේ දරුවා එහෙම වෙන්න ඕනේ දරුවෙක් නෙමෙයි”
“ඒ පැත්ත නිරවුල්නම් වඩා හොඳයි. මට හිතුණා මුලින්ම මේ ගැන ඉසුරිගේ තාත්තත් එක්ක කතා කරන එක වැදගත් කියලා.”
“ඒක කොච්චර ලොකු දෙයක්ද සර්..සර්ට හංගන්න දෙයක් අපිට නෑ. ඉසුරිගෙ ගෙදර ප්‍රශ්නයක් ඇතිවුණු බව සර් දන්නවනේ. ඇත්තටම කිව්වොත් ඉසුරිගේ අම්මයි මමයි කසාද බැන්දේ හරිම පොඩි වයසකින්. කසාද බඳිනකොට ඉසුරිගේ අම්මට අවුරුදු දහ නවයයි. ඒ කාලෙ මට හරිහමන් රස්සාවක් තිබුනෙත් නෑ. ඉසුරිගේ අම්මට ගොඩක් හීන තිබුණා. අද මට තේරෙනවා එයා ඒ හිටියේ ජීවිතේ ගැන බරක් පතලක් නැති වයසක කියලා. එයා විතරක් නෙමෙයි අපි දෙන්නම. ගෙදර දොර අඩුපාඩුකම් වෙද්දී මම එළියට බැහැලා එහෙට මෙහෙට යද්දි අපි අතර ඇතිවුණු පොඩි පොඩි ප්‍රශ්න අන්තිමට රණ්ඩු සරුවල් දක්වාම දුරදිග ගියා. ඉසුරිගේ අම්මා මාව සැක කරන්න පටන් ගත්තා. අපිට කරන්න බැරි තරම් දේවල් ගැන එයා හීන මවන්න ගත්තා. කාලයක් තිස්සේ තිබුණු ඒ රණ්ඩු සරුවල් වලින් පස්සේ අපිට අපි එපා වුණා. කොටින්ම කිව්වොත් අපි අපිව දකින්නවත් කැමති උනේ නෑ. ගොඩක්ම එහෙම උනේ අපේ පොඩි දුව හම්බවුනාට පස්සේ. අදටත් මම රාජණීට දොස් කියන්නේ නැහැ. ඒක අපි දෙන්නගෙම වරදින් වෙච්ච දෙයක්. මං එහෙම හැමදේම දාල එද්දි රාජිණි දරුවෝ තුන්දෙනාගේ වගකීම එයාගේ පිට පටවගෙන ජීවත් වුණා. කවුරු මොනවා කිව්වත් රාජිණී නරක ගැහැණියක් නෙමෙයි කියලා මං හොඳටම දන්නව සර්. හැබැයි ඉතින් අන්තිමට එයත් එයාගේ ජීවිතේ ගැන තීරණයක් අරගෙන තිබුණා.”
“මං ඒ සිද්ධ වෙච්ච දේවල් දන්නව සුරංග. ඉසුරි මට හැම දෙයක්ම කිව්වා. අන්න ඒකයි මං ඒ දරුවට කැමති. ඒ දරුවට පුළුවන් සැපට වගේම දුකටත් මුහුණ දෙන්න.”
“මං මේ ගැන දුව එක කතා කරන්නද?”
“එපා..ඒක දරුවො දෙන්න කතා කරලා තීරණය කරපුවාවේ. සුරංග ඒ ගැන ඉසුරි දුවගෙන් ඉල්ලීමක් කරන්නවත් බලපෑමක් කරන්න යන්නවත් එපා.”
“රාජිනීලා මේ ඉරිදා වෙන ගෙදරක පදිංචියට යනවා….”
“ඔව් ඉසුරි දුව මට කිව්වා. ඒකත් මේ අපේ ඉලංදාරියාගේ යෝජනාවක් තමයි. පස්සේ අපේ පොඩි දුවයි එයාගේ යාළුවෙකුයි එකතු කරගෙන තමයි මේ වැඩේ කරලා තියෙන්නේ. ඩොක්ටර් සුලක්ෂා ඒ මගේ පොඩි දුවගේ හොඳම යාලූවා.”
“අනේ ඔව් අපිට හරියට උදව් කළා… මං හිතන්නේ හංසිකා මැඩම් වෙන්න ඕනෙ ඔබතුමාගේ පොඩි දුව. ඩොක්ටර් සුලක්ෂාගේ ඥාති ගෙදරක්නේ මේ…”
“ඔව්. ඒ පොඩි දුව. ලොකු දුව මැරි කරලා ඕස්ට්‍රේලියාවෙ ඉන්නේ..සුරංගට පුළුවන්නං මේ රහස රහසක් විදිහටම රැකගෙන ඉන්න. මම අපේ හාදයව එක්කරගෙන ගේ පදිංචි වෙන දවසේ එහෙට එන්නම්. දෙන්නත් එක්ක ගහ මරාගෙන හරි මේ ප්‍රශ්නෙ විසඳ ගන්නේ නැතැයි. මට වැදගත් වෙන්නේ දරුවෝ දෙන්නගෙ කැමැත්ත. අපි ඒ තීන්දු තීරණ වලට මැදිහත් නොවී ඉමු”
“මටත් එහෙමයි සර්. ඔබතුමා අද දවසේ මේ අරගෙන ආපු සතුට තාත්තා කෙනෙක්ට අලුත් ජීවිතයක් අලුත් බලාපොරොත්තුවක් දුන්නා. බොහොම පින්. ඉසුරි කියන්නේ තාත්තා අම්මා දෙන්නගෙම අතින් මගහැරිච්ච යුතුකම් තමන්ට පුළුවන් විදිහට ඉෂ්ඨ කරපු දරුවෙක්.”
සුරංග පැවසූයේ සිය දෑත් එක්කරගෙනය. මේ සතුට අදහා ගත හැකි කමක් ඔහුට වූයේ නැත. ඉසුරිගේ ජීවිතයට ලෝකයක සතුට එක්තැන් විය යුතුය.
“මොනවද මේ කියන්නේ. මමත් තාත්තා කෙනෙක්. එහෙනම් සුරංග මම ගිහිල්ල එන්නම්. මේ මගේ ටෙලිෆෝන් නම්බර් එක. එහෙනම් අපි දෙන්නා හැමෝම පුදුම කරමු.”
ජයවර්ධන සිනහසෙමින් පැවසූයේ ඔහුගේ දුරකථන අංක සඳහන් කාඩ් පත සුරංගගේ අත තබමින්ය. ඔහු හා රිය අංගනය වෙත ඇවිද ආ සුරංග ආපසු හැරුණේ තමා දුටුවේ සිහිනයක්දැයි සිතමින්ය. ගෙවී ගිය කාලය පුරාම දියණියගෙන් මේ යහළුවා ගැන අසා තිබුණත් ඒ මිතුරෙකුද මිතුරියකද යන්න පිළිබඳව අවබෝධයක් කිසිවෙකුට නොවූ බව විශ්වාසය. මධාරා පැවසූයේ සැබෑවකි. ඉසුරි යනු අවාසනාව තුරුළු කරගෙන ආ දරුවෙකු නොවේ.
(යළිත් හමු වෙමු ආදරයෙන්……..)
