මං ඔෆිස් ඇරිල එනකොට දූ හිටියෙ ලැප්ටොප් පරිගණකයට මූණ ඔබාගෙන. මං ගෙට ගොඩ වුණේ දවස පුරා ම වුණ මහන්සිය දූගෙ මූණ දකිද්දි අතුරුදන් වෙලා යනව නේද කියන හිතිවිල්ලත් එක්ක.
"මගෙ සෝස මල"
මං එහෙම කියන ගමං දූගෙ කම්මුලක් මිරිකුව. ඔයා ඒ ගැන නො රිස්සුමක් පෙන්නන ගමන් මුවින් අමුතු හඬක් නගනකොට අම්ම...
"අලුත් ඕකිඩ් වර්ගයක් තියනව අනේ අර පැළ තවානේ."
පුතාව නර්සරි එකට දාන්න ආපු ගමන් චූලනි අනිත් අම්මලාට රහ ඔත්තුවක් දෙන්න අමතක කරේ නෑ.හැමෝම එයා වටේ වට වුණේ චූලනිගේ ජංගම දුරකථනයේ තියන ඕකිඩ් වල ඡායාරූප බලන්න.
"අනේ හරි ලස්සනයි.ඔයා ඕඩර් කරාද?"
උත්පලා එහෙම අහනකොට චූලනි උත්පලා දිහා බැලුවේ සමච්චල් හිනාවකින්.
"ලස්සන උනාට ඔයා මල්...
"මොකක්ද පුතා…මේ ජයනි කරන වැඩ වල තේරුම…? ලැජ්ජා නැද්ද…?"
"ඇයි අම්මේ….?"
"බත් බැද බැද කඩවල් වලට ගිහින් දාන්න යනඑක…ඔයාට තේරෙන්නේ නැද්ද…?ඔයා මේ වටේ ඉන්න මිනිස්සුන්ට මූණ දෙන්නේ කොහොමද…?.ජයනිත් හර්ෂත් විවාහ වුණේ අවුරුදු හතරක ආදර සම්බන්ධයකින්. පෞද්ගලික ආයතනයක සාමාන්‍ය රැකියාවක් කරන හර්ෂගේ මව මේ සම්බන්ධයට මුලදීනම් කැමති වුණේ නැහැ. තමන්ගේ පවුලට වඩා...
ටීනා එක දිගට නාද වන දුරකථනය ක්‍රියා විරහිත කරලම දැම්ම.ඇගේ මුහුණේ තිබුණේ කෝපය මුසු වුණු නොරිස්සුම් සහගත පෙනුමක්.
" මොකද ටීනා තරහෙන් වගේ ? "
කාර්යාලයේ වැඩ නොකර ටීනා ඉන්නේ වෙනමම කල්පනාවක බව දැනුන නිසා අංජලී එහෙම ඇහුවේ කුතුහලයෙන්
" මේ අරෝශා කෝල් කරනවා අනේ උදේ ඉඳන්. අර මගෙ යාලුවා "
ටීනා කතා...
"මං ඔයාලගෙ ගෙදර එන්නම්..නෑවිල්ලා මේක කතාබහ කරන්න බෑනෙ.ඒත් මං මේ දවස්වල හොඳටම බිසී.."
එක්දාස් හත්සීයවෙනි වතාවට යසස් එහෙම කියද්දී වරුණි මොකුත්ම නොකියා නිහඬ වෙන්න තීරණය කළේ යසස් එක්ක තර්ක කරන එක කිසිම තේරුමක් නැති දෙයක් නිසාමයි.
"කපුවන්ට කිය කිය මංගල දැන්වීම් දම දම කසාද හොයන්න ඕන නෑ ලොකු දුවේ.කවුරුහරි කෙනෙක් ඉන්නවනම්...
ඔෆිස් නිවාඩු දවසෙ ටවුන් එකේ පොඩ්ඩක් ඇවිදලා කඩ සාප්පු වලට ගොඩ වෙලා බඩු මුට්ටු ටිකක් ගන්න ආසාව හිතේ තිබුණා. කැලන්ඩරේ රතු පාටින් සලකුණු වුණ ඒ නිවාඩු දවස දිහා සති දෙකක් තිස්සෙ ම බල බල ඇඟිලි ගැන ගැනයි හිටියෙ මං. එහෙම තමයි ඔෆිස් යන අයට. නිවාඩුවක් කියන්නෙ මහ මෙරක් වගේ...
මනීශා උත්සව ශාලාවෙන් එළියට ආවේ පිරුණු හැඟීමකින්.කිසිදු බාධකයක් හමුවේ නොනැවතී ඉදිරියට ආව මේ ගමන ඉදිරියටත් ඒ විදියටම යනවා කියලා ඇය හිතා ගත්තා.සුඛෝපභෝගී මෝටර් රථයට නැගුනු මනීශා ලොකු හුස්මක් අරගෙන පාළු මාවතේ ඉදිරියට මෝටර් රථය ධාවනය කලේ කල්පනා බර සිතින්.පාන්දර දෙකට ආසන්න වෙලා තිබුන නිසා ඉඳහිට යන වාහනයක් ඇරෙන්න පාරේ...
දූට කරන්න හොඳ ඉංග්‍රීසි පාඨමාලාවක් ගැන අදහසක් ගන්න මං අන්තර් ජාලයෙ සැරිසැරුවා. ජාත්‍යන්තර ව පිළිගත් සහතික පත්‍ර විභාග වලට දරුවන් යොමු කරන ඒ වගේ පන්තියකට මං ගියේ හිතවතියක් එක්ක. ඒ පන්තියෙ පාඨමාලා ගාස්තු ටිකක් වැඩියි. පන්තියෙන් පිටතට ආපු ගමන් මගෙ හිතවතී ඒ ගැන කතා කළේ එ් කරම් පැහැදීමකින්...
"ඔයා ඔය ඇඳන් ඉන්න ගවුම හරි ලස්සනයි දිව්‍යා.."
නුවන් මට කියන්නේ ආදරණීය හඬකින්.ඇත්තටම තමන් ආදරය කරන කෙනා අතින් ඒ වගේ කතාවක් අහනකොට ඕනෑම ගෑනු ළමයෙකුට දැනෙන සතුට මටත් දැනෙන්න පටන් ගත්තා.මම නුවන් දිහා බැලුවේ ආදරේ පුරවාගත්ත ඇස් දෙකකින්.ඒත් නුවන් මගේ ඇඟිලි වලින් අල්ලාගෙන ඊළඟට කියන්න ගත්තේ මහා පුදුමාකාර කතාවක්.
"ඒ වුණාට...
මධූකා මහන්සියටම ඇඳේ ඇලවුණා. දවස් පුරාම අමිත් සමඟ ඇඳුම් මිලදී ගැනීමට ටවුම පුරා ඇවිදපු මධූකාගේ හිතේ මහන්සියටත් වඩා තිබුණේ මොකක්දෝ අවිනිශ්චිත හැඟීමක්.ඉතා වටිනා මංගල සාරියක් අතට ගෙන අමිත් කිව් කතාව ඇයගේ හිතට තවත් වේදනාවක් ගෙනාවා.
"ඔයාට මේ වගේ සාරියක් අන්දවල ගමට එක්ක යන්නයි මම හිතුවේ…ඒත් මොනවා කරන්නද…?"
දිඟ හුස්මක් හෙලූ අමිත්...
