“තමුසෙ මොන මගුලෙද ගියේ මේ පොඩි එකීව අතන තනියම දාලා?”
කෙතරම් කෝපයකින් නිවසට ආවා වුව අනුපට ඒ කෝපය සිත තුලම උතුරවාලමින් තබා ගන්නට වූයේ කාරණා...
ගෙතුළ වායු ගෝලය වඩා උණුහුම් වී ඇති හැටියක් ආරාධනා ට කාමරය තුළට දැනිණ. කලබලකාරී හා ආවේගකාරී කට හඬවල් ඇසුණේ ය. නමුත් කියවුණේ මොනවා දැයි...
“අඬන්න එපා පුතේ, අම්මා පරක්කු උන හන්දද අඬන්නේ?”
කියමින් උශාලි පොඩ්ඩිගේ අතින් අල්ලාගෙන ආවේ දිස්නාත්, ලොකු මැඩමුත් කතා බහ කරමින් වාර්තා ලිපි ගොනු සකසමින් හුන්...
ගුවන් යානයෙහි කවුළුවක් ළඟ අසුනක හරි බරි ගැහුණ කාශ්යප හැකි තාක් සිය සිරුර ලිහිල් ව තබා ගන්නට හිතා ගත්තේ ය. අතීතය ගැන කිසිවක් ම...
“උදේම ගෑණී එක්ක රණ්ඩුවෙලාද?”
දුලන්යාවත් ෂෝබිතාවත් පෙර පාසල ළඟින් ඇරලවා අනුප වේගයෙන් රිය පැදවූයෙ ප්රමාදයකින් තොරව කාර්යාලයට ගොස් අද දිනට නියමිත විශේෂ හමුවීම සඳහා සූදානම්...
රාජිකා මැණිකේ රිය ළඟට ම විගසින් විත් බිඟුනි ව සිප වැළඳ ගත්තා ය. ඒ අතරේ ම ඉසිහින් ඉකි බිඳුමකට ද රහසින් වාගේ ඉඩ දුන්නා...
“අපිට කවදාවත් ලං වෙන්න බැරි වෙයිද කියල මට හිතෙනවා?”
නමක් නොදත් ඒ උස, ගැඹුරු දෑසක් ඇති තරුණයා උන්නේ ඈත බලාගෙනය.
කොහේදැයි නොදන්නා සුන්දර, අඳුරු එමෙන්ම ගැඹුරු...
හිත දුකෙන් ආතුර වූ වෙලාවක ඔහේ කඳුළු ගලා යන්නට ඉඩ දෙන එක තරම් සැනසීමක් නැත්තේ ය. ආරාධනා කඳුළු වලට ඉඩ දී ගෙන සිටියා ය....
ප්රේමය කියන්නේ හැම කල් හදවතේ පුරවා ගෙන උන් හැඟීමක් වී ද ඒ ආරාධනා ට කිසි දා නො ලැබුණ දෙයකි. පෙමින් වෙළුණ පෙම්වතුන් සේ ම...
රණ්ඩු වෙමින්, බැන අඬා ගසමින් වරකද, බොහෝ බරසාර කතා බස් කියමින් තමා සමග ජීවිතයේ වසර දෙකකට පමණ ආසන්න කාලයක් ගෙවූ හුන් චරිත්රාට නීති ප්රකාරව...
