" අනුෂ්ක , කෑම හදලා තියෙන්නේ බෙදාගෙන යන්න හොඳේ. මට පරක්කු වෙනවා මම යනවා "
විද්යා එහෙම කියලා මේසය උඩ තිබුණ අත් බෑගය අරගෙන කඩිමුඩියේ...
“I wandered lonely as a cloud
That floats on high o’er vales and hills
When all at once I saw a crowd
A host, of golden daffodils
Beside...
නින්දට පෙර සේදුම් පිරිසිඳු කිරීම් අවසන් කොට පැමිණි රන්මුතු කණ්ණාඩි මේසයේ කැඩපත ඉදිරියෙහි හිස කේ පීරමින් සිටියා ය. තඹරු කැඩපතින් පෙනෙන අම්මා ගේ රුව...
"නඟා ඇයි මූණ නාළු කොරගෙන, මෙච්චර හොඳ දවසෙ?"
රේන්ද අල්ලාපු මහ බර ඔසරියකුත් ඇඟ වටේ ඔතාගෙන, සුදු පාටම හින්නික්කිතර රෝස පාට මල් වලින් හදාපු මල්...
බලා හිඳීමෙන් පසුව අමයුරු අමතා කෙටි පණිවිඩයක් තියන්නට ශයිනි තීරණය කලාය. ඔහු තවම රුවක් ලෙසින් නන්නාදුනන අයෙක් බව සැබෑය. එහෙත් ඇය ශයිනිගේ මනස තුළ...
ලොකු දුවගේ උපාධි ප්රධානෝත්සවයට ලීලාවයි, කපිලවයි එක්කගෙන යන්න ඕනි කියලා කිව්වේ ලොකු දුව. ලොකු දුව එහෙම කිව්වාම මම හිතාගන්න බැරුව ඒ දිහා බලාගෙන හිටියා....
අම්මායි, තාත්තායි, පුංචියි මල්ලි බබාවත් එක්කරගෙන ගෙදර එනකල් දෙව්නි හරිම ආසාවෙන් බලාගෙන හිටියේ. මල්ලි බබාව ගේන්න අම්මා ඉස්පිරිතාලෙට ගියපු වෙලාවේ ඉඳන් සිය දහස් වතාවක්...
මොහොතක් බිම බලාගෙන කල්පනා කළ රන්මුතු, එක එල්ලේ ඇස් හරවා ඇයට යාබද ව හිඳ උන් දිවාකර දෙස බැලුවා ය. එවර ඔහු ඇගේ ඇස් වල...
"ඔයා අවුරුද්දට මොකද කරන්නෙ හිතාගෙන ඉන්නේ නිශාදි ? "
සංසකා ඇහුවේ කෑම පැයේදී. අවුරුද්දට තමන් ගෙදර අයට දෙන්න විසි තිස්දාහක තෑගි ගත්ත බව සංසකා කිව්වෙ...
" ඔයා මහ ලොකු රස්සාවක් ද අයේෂා කරන්නේ ?. නිකන් මූනිච්චාව ...."
චරක එහෙම කිව්වාම අයේශාට දැනුණේ තමන්ගේ කම්මුලට ගැහුවා වගේ. කවදාවත් නැති විදියේ අවලාදයක්...
