“ජාන්වි දැන් ජොබ් එකකට යනවලු” කියා මලිත් මේධාංගනීට කිව්වේ ජාන්වි රැකියාවකට ගොස් සෑහෙන දිනකට පසුව එය දැනගෙන ය.
ඒද ජාන්වි බොහෝ කාලයකට පස්සේ තමන්ගේ මුහුණු පොතේ ප්‍රොෆයිල් පික්චර් එක වෙනස් කර රැකියාව කරන ස්ථානය ගැන ස්ටේටස් එකක්ද අප්ඩේට් කර තිබුණ නිසාවෙන් ය.
“ඔව් ඉතින් මෙච්චර දවසක් ඔයාගෙ සල්ලිවලින් නෙ කකා බිබී උන්නේ. නට්ටං වෙලා පුක බිම ඇණීලා ඇති” කියා මේධාංගනි සමච්චල් සහගතව කියද්දී උනත් මලිත් උන්නේ “ඒක එහෙමමද?” කියා පිළිගන්නට බැරුවය.
“ඔයාට මං කවදාකවත් රස්සාවකට යන්න එපා කියලා නෑනෙ” කියා රණ්ඩු උන අවස්තා ගණනාවකම මලිත් විසින් ජාන්විට කියන්නට යෙදුණද ජාන්වි රැකියාවකට නොගොසින් ගෙදර උන්නු එක ගැන මලිත් ඇත්තටම හිත යටින් සන්තෝස උනේ තමන් විසින් කුල ගෙයින් එලියේ එයට නිගාදෙනු පිණිස කරන්නට යෙදුණ බොහෝ දේ ජාන්විගෙන් සඟවා තබන්නට එය උදව් කරන නිසාවෙනි. එහෙත් ජාන්වි රැකියාවකට යනවාය යන මේ අලුත් තොරතුර මලිත් ගේ හිත රිද්දන්නට හේතු උනේ ඒ නිසාවෙන්ම නොවේ.
“ජාන්වි අලුතෙන් රස්සාවකට යනවා කියන්නෙ එයාට ආයෙ එන්න අදහසක් නෑ කියන එකනෙ” කියා යටි හිත විසින් කියන්නට යෙදුණ කතන්දරයයි.
“රස්සාවක් හොයාගත්ත එකේ ගෑනි අලුත් මිනිහෙකුත් සෙට් කරගනීවිද දන්නෙ නෑ” කියා කියද්දිත් මේධාංගනීගේ හිත තිබුනේ කුරිරු සන්තෝසයක ගිලී ගොසිනි.
විවාහයෙන් වෙන්වී, තනිවම ව්‍යාපාර ජාලයක් ගොඩනැඟීමට තරම් හැකියාවක් මේධාංගනී සතු වුවද, ඕනෑම පුද්ගලයෙකුට තමන්ගේම කියා කෙනෙකු සිටීමේ අවශ්‍යතාවය ඇයට වැටහුණේ ඇගේ රූපයත්, තරුණ බවත් පවත්වා ගැනීමට බොහෝ වෙහෙසක් දැරීමට සිදුවන කාලයක් පැමිණි පසුවය. ජීවිතය, සාර්ථකත්වයේ ඔටුන්නක් පළඳා සිටියදද, අභ්‍යන්තරයෙන් හිස් බවක් දැනෙන්නට පටන් ගත් බව මේධාංගනීට තේරුණේ ඒ අනුවය.
සිය ව්‍යාපාරික කටයුතුවලදී මේධාංගනී අතිශයින්ම දක්ෂ විය. ඇගේ තීරණ නිවැරදි වූ අතර, ඇගේ වෙළඳ නාමය රට පුරා ප්‍රසිද්ධියට පත් විය. ඇගේ සමාගම දිනෙන් දින දියුණු විය. ඇය ධනවත්, බලවත් සහ සමාජයේ පිළිගත් කාන්තාවක් බවට පත් විය. ඇගේ මිතුරන්, හිතවතුන් සහ ව්‍යාපාරික හවුල්කරුවන් ඇයව අගය කළේය. නමුත් ඒ සියල්ල පිටුපස, මේධාංගනී උන්නේ විසල් තනිකමකින් පීඩා විඳිමිනි.
දිවා කාලයේ මේධාංගනී ඒ පාලුව නොදැනෙනු වස් කාර්යබහුල වූවාය. රැස්වීම්, සාකච්ඡා, දුරකථන ඇමතුම් සහ ඊ-මේල් පණිවුඩවලින් කාලය පුරවාගත්තාය. නමුත් රාත්‍රියේ, මේධාංගනී උන්නේ ඇගේ විසල් නිවසේ තනි වීය. නිවෙසේ වූ විශාල කාමරවල, මිල අධික ගෘහ භාණ්ඩ අතර දැනෙන්නට වූ ඒ තනිකම, ඒ නිශ්ශබ්දතාව ඇයට වේදනාවක් ගෙන දුන්නකි. සිනාසුණත්, තමන් ඉන්නේ සතුටින් නොවන බව ඇය දැන ගෙන උන්නාය. තමන් කතා කළත්, තමන්ට සවන් දීමට කෙනෙක් සිටියානම් හොඳ බව ඇය කල්පනා කරාය.
“ඔය ආදරේ කියන්නෙ මහ බොරුවක්” කියා මලිත් ඇතුළු තමන් සමග නිදියහනට එන බොහොමයක් තරුණ පිරිමින්ට කිව්වද නොදැනුවත්වම හෝ තමන්ට අවශ්‍ය වී තිබුණේ ආදරය බව මේධාංගනී තේරුම් අරගෙන උන්නේ නැත. එනිසාම තමන් හා නිදි යහනට එන තරුණ කොල්ලන්ට තමන්ගෙන් පිටස්තර වෙනත් කෙල්ලන්, ගැහැනුන් හිඳීම සරලව භාරගන්න පුලුවන්කමක් මේධාංගනීට තිබුනේ නැත. මලිත් සහ ජාන්වි වෙන් කරන්නටත්, අනතුරුව ඒ ගින්නට පෝර දමන්නටත් මේධාංගනී කටයුතු කරේ නොදැන මුත් ඒ නිසාවෙන්මය.
මලිත් උන්නේ ඇත්තටම මේධාංගනී විසින් කියන්නට යෙදුන ඒ කතාව ඔස්සේ දිගටම හිතමිනි. ඇත්තටම මේ කසාදය දික්කසාදයක් වන්නට යන ගමනේ වරද සහමුලින්ම පාහේ තියෙන්නේ තමන්ගෙ අතේ බව මලිත් නොදැන උන්නා නොවේ. එහෙත් මලිත් උන්නේ ඒ වරද පිළිගන්නට අකමැත්තෙනි.
“පිරිමි කියන්නෙ කොහොමත් එක එක ගෑනුන්ගෙ රහ බලන්න කැමති ජාතියක්. හැම පිරිමියෙක්ම හරිහමං ගෑනියෙක්ව හොයන්නෙ ඒකයි තමන්ගෙ සහකාරිය කරගන්න. මොකද හරිහමං ගෑනියෙක්ට විතරයි පුලුවන් පිරිමියෙක්ව මුලු ජීවිත කාලෙටම එක රහක් විඳින තැනකට අරගෙන එන්න” කියා මුහුණු පොතේ තමන්ගේ රැඩිකල් ප්‍රේමය ගැන ලියන්නට කටයුතු කරද ආදරය සම්බන්ධයෙන් ගත් කල තමන්ද එක පැත්තකින් බොහෝ ගතානුගතික මිනිසෙකු නොවේද කියන එක මලිත් ට හිතුනේ “ජාන්විටා පුලුවන් වෙන කොල්ලෙක්ව බඳින්න” කියා හිතෙද්දීය.
මලිත්ට කිසිම ගැහැනියක නීතියෙන් තමන්ගේ කරගන්න අවශ්‍ය උනේ නැති බව ඇත්තකි. අනෙක් අතට මලිත් තමන් එක්ක සබඳතා පැවැත් වූ කිසිම කෙනෙක්ට “මට ඔයා නැතුව ඉන්න බෑ” කියා කිව්වේද නැත. ඒ වෙනුවට තමන්ගේ ව්‍යාජ ආදර, තරුණ, පිරිමි, වචන යන විවිධාකාරයේ රැහැන් පටවල් ඔස්සේ ඒ ගැහැනුන්ව තමන්ට අවශ්‍ය වෙලාවක තම ලඟට ගෙන්නා ගන්නා ආකාරයේ අමුතුම බැඳීමකින් ඔවුන්ව ගැටගසා තබන්නට මලිත් කටයුතු කර තිබුණේය.
අද මේ හිත පුදුම වී හිඳින්නේද, කලබල වී ඉන්නේද ජාන්වි විසින් ඒ බැඳීම කඩා දමා තමන්ගේ කියා ගමනක් යන්නට තීරණය කර ඇති දැනගත් මොහොතේය.
“මං හිතන්නෙ නෑ ජාන්වි කවදාවත් එහෙම දෙයක් කරාවි” කියා මලිත් කියාවි මේධාංගනී හිස ගස්සා මලිත් දෙස බැලුවේ ඔහුගේ හඬේ තැවරී තිබුන යම් කිසි හලාහල විසක් තම දිවඟ තැවරුණාක් මෙන් හැඟීමකිනි.
“ආහ් මොකද නිකන් ටෝන් එක ඩවුන් වෙලා? එකපාර අත ඇරිච්ච බඩුව ගැන හිත දුක් උනාද?” කියා මේධාංගනී අහද්දී ඒ රස්තියාදුකාර හඬ පිටිපස්සෙ තැවරී තිබුණ විස සහිත බව මලිත් ට හඳුනාගන්න පුලුවන් උනේ නැත. මේධාංගනී මේ හෙමින් සැරේ වියමින් ඉන්නේ තමන්ගේ සමස්ත විවාහ දිවියම බිඳ වට්ටන අන්දමේ දැලක් බව තේරුම්ගන්න මලිත් ගේ තරුණ හිතට තේරුමක් තිබ්බේ නැත.
“නෑ ටෝන් ඩවුන් වෙන්න නම් උවමනාවක් නෑ. ඒකිගෙ රැස් බස්සවන්නයි මට ඕන. ඔය මහලොකුවට උඩ දාගෙන ජොබ් එකකට එහෙම යන්නෙ මට පෙන්නන්න වෙන්නැතිනෙ මං නෑ කියලා ඒකි කඩං වැටෙන්නෙ නැති බව”
“ඒකි කඩං වැටුණත්, නැතත් ඒක ඔයාට ඔච්චරටම ප්‍රශ්නයක් වෙන්නෙ ඇයි?”
“මට ප්‍රශ්නයක් වෙන්න ඕනනෙ. මට කෙලවන්න හිතාගෙන වෙන්න ඇතිනෙ ඔය මගුල් කරනවා ඇත්තෙ නේද? මට පේන්නම බැරි දේ තමයි ඔය ගෑනුන්ගෙ තියෙන ස්ට්‍රෝන්ග් ඉන්ඩිපෙන්ඩන්ට් සීන් එක. ගෑනු ඉන්නෝන ගෑනු ඉන්නෝන තැන්වල. නිකන් මේ පියාඹන්න හදන්න ඕන නෑනෙ” කියා මලිත් කියද්දි මේධාංගනීට අහන්න ප්‍රශ්නයක් තිබ්බාය.
“ස්ට්‍රෝන්ග් ඉන්ඩිපෙන්ඩන්ට් සීන් එකට අකමැති නම් ඔයා මටත් අකමැති වෙන්න ඕනනෙ” කියා මේධාංගනී කියද්දී මලිත්ගේ කටෙන් එකපාර පිළිතුරක් පැන්නේ දෙවතාවක් හිතන්නට ඉඩක් නොදීය.
“ඔයයි එයයි වෙනස්” කියා මලිත් කියද්දී මේධාංගනීට අහන්න ඕන උනේ “මොකද්ද වෙනස?” කියාය.
“අපි දෙන්න අතරෙ සම්බන්ධයක් නෑනෙ. මේක මේ නිදාගන්න එකක් විතරනෙ වෙන්නෙ. ඔයා මාත් එක්ක නිදාගන්නවා. ඒකට ඔයා මට සලකනවා. ජාන්වියි මමයි අතරෙ තිබ්බෙ එහෙම එකක් නෙවෙයිනෙ නේද? එතකොට එතන වෙනසක් තියෙනවනෙ” කියා මලිත් කියද්දී මේධාංගනි උන්නේ බොහෝ දේ හිතමිනි. මේ වනාහී තමන් ශරීර ආසාවන් සන්තර්පණය කරගැනීම පිණිසත් මලිත් තමන්ගෙ සංගීත ජීවිතයෙන් ඉදිරියට යෑම පිණිසත් කරන්නා වූ ශරීර අරගලයක් ය යන්න ඇත්ත නමුත් ඒ වචන තමන් තමන්ගේ ශරීරය සන්තර්පණය කරගන්නා මිනිසාගෙන අහන්නට වීම හිත එක්තරා දුරකට වේදනාවක ගිල් වූ බව මේධාංගනී පිළිගත්තාය.
හිත රිදුණ බව ඇත්තකි.
එහෙත් ඒ හිත රිදුණ බව නොපෙන්වා ඉන්නට තරම් මේධාංගනී සමාජයෙන් ද අත් දැකීම් වලින්ද ඇතිපදම් තැම්බී තිබුණාය.
