අමිල කාමරයට ඇවිත් ඇඳ අසල තිබුන සංජනා ගේ දුරකථනය අතට ගත්තා.කීප වරක්ම වරක්ම උත්සාහ කරත් එහි රහස් අංකය වෙනස් කර තිබුණු නිසා දුරකථනය විවෘත කරගන්න අමිලට පුළුවන් වුණේ නැහැ
" සංජනා. ඔයා මේ ෆෝන් එකේ password එක මාරු කරා ද ? "
සංජනා ඇස් බාගෙට ඇරියෙ අකමැත්තෙන්. කලින් දවසෙ මධ්‍යම රාත්‍රියත්...
අවන්ත අවදි වුණේ දුරකථනය නාද වෙන හඬින්.නොසන්සුන් වෙලා තිබුන හිත සන්සුන් කරගන්න පාර අයිනක වාහනය නවත්තපු අවන්තට කල්පනා කර කර ඉන්න ගමන් ම නින්ද ගිහින් තිබුණා.
" කොහෙද අවන්ත උඹ ඉන්නේ ? "
" marine drive එකේ රුක්ශාන්. ඇයි ? "
" හරි හරි .අපේ බෝඩිමට වරෙන්කො එහෙනම් "
රුක්ශාන්ගේ ඇමතුම විසන්ධි වෙලා...
තොල් ආලේපන ගල්වමින් හිටපු යුරේනි, මිදුලේ වාහනයක් නවත්වන හඬ නිසා අත ඉක්මන් කළා
" යුරේනී.අන්න නංගි ඇවිල්ලා. ඔයා ලෑස්තිද ? "
පැතුම් කාමරයට ආවේ එහෙම අහන ගමන්.යුරේනි ඒ ප්‍රශ්නෙට උත්තර දෙන්න කලින්ම අමීෂා කාමරයට ඇතුලු වුණා
" වද දෙන්නෙ නැතුව ඉක්මනට ඔෆිස් යන්නකෝ අයියේ "
අමීශා හිනා වෙන ගමන් පැතුම්ගේ පිටට තට්ටුවක් දැම්මා
"...
"නෙතූ.. ඔයා දැන් ඉන්නේ මෙහෙද?"
අහම්බයකින් වගේ හුරුපුරුදු හඬක් ඇහෙනකොට නෙතු හැරිල බැලුවේ පුදුමයෙන් වගේ.මේනක! නෙතූට දැනුණේ මහා පුදුමයක්.ඒ වගේම වේදනාවක්.කවදාක හරි දකින්න බලා හිටපු මේනක, අහම්බයකින් ඇස් ඉස්සරහට ඇවිත්.
"ඔව් මේනක.මේ ෂොප් එක අපේ.."
නෙතූ එහෙම කියලා මේනකගේ බිල් එක චෙක් කරන්න පටන් ගත්තා.ඒත් වෙනදා තරම් ඉක්මනින් ඒ දේ කරන්න...
මේනකා තේ එක හදාගෙන සාලෙට එනකොට තිනුලිට මේසෙ උඩම නින්ද ගිහින්
" තිනූ.. මොකද මේ නිදි ? නැගිටිනවා "
මේනකා අවුරුදු අටක් වයසැති දියණියගේ අතින් අල්ලලා හෙල්ලුවා.තිනූලි අවදි වුනේ ගැස්සිලා
" ඔය poem එක පාඩම් කරන හැටි ද ? පාඩම් කරන්න කිවුවහම තමයි මේ ළමයට ඔක්කොම අමාරුකම් එන්නෙ. මෙන්න මේ තේක බීලා...
අයේශා කෑම මේසෙ ගාවට ඇවිත් වහල තිබුන දීසි එකින් එක ඇරලා බැලුවා.තමන් තිබ්බ විදිහටම කෑම ටික තියෙන නිසා සමීර කෑම කාලා නැහැ කියලා අයේශාට තේරුනා.වැඩ ඇරිල ගෙදර ආව සමීර ආපහු එලියට ගිහින් දැන් පැයකටත් වැඩියි.අයේශා කල්පනා කර කර ඉන්නකොට ම සමීර ගෙට ඇතුලු වුණා.
" කොහෙද ගියේ සමීර ?"
ඇය ඇහුවේ...
ගයානි පරිප්පු කරියේ ලුණු බැලුවේ හිත බර කරගෙන.කුස්සියේ කිසිම දෙයක් නෑ.ඉතුරු වෙලා තිබුණු එකම එක බිත්තරයෙන් ඔම්ලට් එකක් දාලා නාගන්න ගියෙත් කල්පනා කර කර.එන මාසේ වැටුප් ගන්න තව දවස් එහෙමමයි.ඒත් සල්ලි ඉවර වෙලා ටික දවසක්.
"මොනවද චාමර ඔච්චර ණය?"
ගයානි එහෙම අහනකොට අර බිස්නස් එක කරන්න මේ බිස්නස් එක කරන්න ණය...
'සිරකරුවෝ ද මනුෂ්‍යයෝය…'
වැලිකඩ බන්ධනාගාර විශාල ගේට්ටුවෙන් එලියට ආ තාරකා මීලඟට කල යුත්තේ කුමක්දැයි කල්පනා කලා. ඇය කීපවරක්ම එම වැකිය කියෙව්වා. ඇයගේ මුහුණට ආ සිනහවේ තිබුණේ මඳ සමච්චල්කමකී. "හැමෝම මනුස්සයෝනම් මෙහෙම වුණේ කොහොමද…?"
අවුරුදු හතරක් තිස්සේ තාරකා එයට පිළිතුරක් හෙව්වත් එයට පිළිතුරක් ඇයට ලැබුණේ නැහැ.තාරකා අසළ තිබූ කමිනිකේෂන් එකකින් දුරකථන ඇමතුමක් ලබා...
උත්තරා වෙනදා පුරුද්දටම පාන්දර හය වෙද්දි ඇහැරුනා.විදේශ වෙබ් අඩවියක සේවය කරපු උත්තරා වැඩකළේ ගෙදර ඉදං වුණත් ඇගේ සැමියා වුණ කවිඳු හැමදාම පෞද්ගලික ආයතනයක රැකියාවට ගියා.විවාහ වෙලා හයවෙනි මාසය පසු කරමින් හිටපු ඔවුන් දෙන්නා තවමත් ඉන්නේ අද ඊයෙක විවාහ වුණා වගේ
" අද සෙනසුරාදනේ උත්තරා. ටිකක් නිදා නිදා ගන්න. හැමදාම පාන්දර...
"ඇත්තටම ඇයි ඔයා මට අකමැති.."
පහන්ගේ ප්‍රශ්නයට කාව්‍යා හිනා වුණේ හරිම සන්සුන්ව.කාව්‍යා ජීවිතය දිහා බලන හැටි වෙනස් බව පහන් දන්නවා.ඒ සමහර හේතු නිසා කෙළවරක් නැති රණ්ඩු ඇති වෙන වෙලාවල් නැතුවා නෙවෙයි.
"මං කොහෙද අකමැති.මං කැමතිම මනුස්සයෙක් තමයි ඔයා.."
කාව්‍යා කියන්නේ හිනා වෙන ගමන්.පහන් ඒ හිනාවට අකමැතියි.කාව්‍යා මේ හදන්නේ ප්‍රශ්නය මඟ අරින්න.
"මම කියන්නේ...
