ඒ මීට අවුරුදු විස්සකටත් එහා දවසක්.එතකොට මම හිටියේ හත වසරේ.අපේ ඉස්කෝලේ ඉගෙන ගන්න ළමයින්ට අනාගතයක් තියෙයි කියලා කවුරුත්ම විශ්වාස කළේ නෑ.අපිට ගුරුවරු නෑ.අපිට පොත් නෑ.අපේ අම්මලා තාත්තලාට සල්ලිත් නෑ.
"කැත්තෙ උදැල්ලේ වැඩක් පුරුදු නොකර දොස්තර විබාගේ ගන්න යවපල්ලා.."
ගමේ සල්ලි තිබුණු එකම මනුස්සයා, අබේසිංහ මුදලාලි අපේ අම්මලා තාත්තලාට දවල් රෑ නැතුව...
"අද ඉඳන් අලුත් ගමනක්"
ඔයාගේ තාත්තා මෝටර් රථය පණ ගන්වන ගමන් එහෙම කිව්වා.මම ඔයා දිහාත් තාත්තා දිහාත් බැලුවේ ආදරෙන්.
තාත්තා ඉස්සරලම අම්මා මුණ ගැහෙන්න ආව දවසේ මම මේ ආසනෙන් ඉඳගත්තම එයා ඔය කතාවම කිව්වා.ඊටත් පස්සේ අපේ වෙඩින් එක දවසේ අම්මා ඒ කතාවම අහගෙන හිටියා.
ඔයා දන්නවද මගේ පුතේ,
අද ඉඳන් අලුත් ගමනක් කියලා...
" නෝනා මම මේ වත්ත සුද්ධ කරලා දෙන්න ද "
සුබා මිදුලේ ඉන්නවා දැකලා රත්නපාල ඒ තරම් උස් නොවුණු තාප්පෙ ගාවට ඇවිල්ලා ඇහුවා.
" නෑ නෑ ඕනෙ නෑ රත්නපාල. මහත්තයා කාව හරි ගෙන්නලා මේ ටික අස් කරලා දායි "
සුබා ඇයට පුරුදු උද්දච්ච කමෙන් එහෙම කිව්වා
" නෑ නෝනා මේ දවස් වල ඩෙංගු...
"අම්මේ…"
පුංචි ශ්වේතා පෙන්නපු දේ දිහා සුජානි මොහොතක් වෙලා බලාගෙන හිටියා.චූටි දූ තව දුරටත් චූටි නෑ.හිතට ආපු ඒ හැඟීම හින්දාම සුජානි දූව වැලඳගෙන ටික වෙලාවක් එකම විදියට හිටියා.
"ළමයින්ට ඕවා කල් තියාම උගන්නන්න ඕන නෑ..වෙච්ච වෙලාවට කිව්වම ඇති.."
නැන්දම්මා එහෙම කෑගැහුවට රුධිර සලකුණක් කියන්නේ මල්වර වීම බවත්, ඒ අදහස ටිකක් බර එකක්...
"ඔයා දන්නවද..අද ටීච අම්මගෙ ෆෝන් එකෙන් තමයි මට ඉගැන්නුවෙ.."
මිනුලි වැට ගාවට ඇවිත් ආදිත්‍යට එහෙම කිව්වා.ආදිත්‍ය පොල් පිති හරකාගේ අං තට්ටුව හයි කරන ගමන් මිනුලිට ඇහුම්කන් දුන්නා.
"ඉස්කෝලෙ යනව වගේ නෑ අනේ..මට ටීචව අල්ලන්නම හිතුණා.ඒත් බෑනෙ.."
මිනුලි කියන්නේ දුක්මුසු මූණක් මවාගෙන.ආදිත්‍ය මොකුත්ම නොකියා හරකව මිනුලිට දුන්නා.වෙනදා වගේ එකට සෙල්ලම් කරන්න බෑ තමයි.ඒත්...
තරුෂි අර කොල්ලොත් එක්ක යාළු ද ?"
දේවිකා ලග හිටපු සිතාර ගෙන් ඇහුවෙ තරුෂි දොරෙන් එළියට යනකම් බලාගෙන ඉඳලා.
" යාලු ඇති නේද ? "
සිතාරා උත්තර දුන්නා
" මම දැක්කා දෙන්න ඔෆිස් එකේ තැන් තැන් තැන් වල දවස් කීපයක්ම කතා කර කර ඉන්නවා . එෆ්බී එකේ කමෙන්ට් කර ගන්නවාත් දැක්කා. ඌට හොඳට...
"මට ආයේ හිතන්න දෙයක් නෑ.."
උදිත එහෙම කියලා ගෙදරින් ගිහින් දැන් සෑහෙන වෙලාවක්.එයා යන්න ඇත්තේ කොහෙද කියලා දැන දැනම මම එයාට දුරකථන ඇමතුම් දහයකටත් වඩා දෙන්න ඇති.
"ඇයි.."
එහා පැත්තේ හඬ ආවේ රළුවට.මං ගොළු වෙලා බලාගෙන හිටියා.
"පුතා අඬනවා.."
ඊටත් පස්සේ මම වචන හොයා ගත්තා.උදිත මොකුත්ම නොකියා ෆෝන් එක කට් කළා.
මේ ගෙවෙන්නේ අපේ විවාහයේ...
"මං අද බබාට ඇඳුම් මැහුවානෙ.."
මම ගෙට ගොඩ වෙනකොටම චතූ ආවේ හිනාවක් පුරෝගෙන.නාලා තේ එකක් බොන මුළු වෙලාවම ගියේ එයාගේ මැහුම් හැකියාව බලන්න.
"ලස්සනයිද?"
චතූ අහන්නේ ආසාවෙන්.
"ඔය ඇඳුම් ඔක්කොම අපි බේබි ෂොප් එකකින් ගමු.ඇයි ඔයා මහන්සි වෙන්නේ.."
මං අහන්නේ හෙමින් සැරේ එයාගේ ඔලුව අතගාන ගමන්.මාසෙට පාරක්වත් ෂොපින් ගිය,ඇඳුමක බොත්තමක් තරමේ අල්ලපු නැති එයා...
"ඕක ඔහොම තියනව..ඔය නංගිට ගෙනාවෙ."
අම්මා කෑගැහුවෙ මම කේක් එක කපන්න හදනකොට.මම ගැස්සිලා වගේ අත අහකට ගත්තා.
"නංගි ඉතිං කේක් එකම කනවයැ.."
මං හුරතල් වෙන්න උත්සාහ කරා.ඒත් අම්මා මට රැව්වේ මාව අළු වෙලා යන තරමට.
"ඒ ළමයට ඕක ගෙනාවේ.තියනව ඕක.."
මං බ්ස්කට් බෝතලය ඇරලා බිස්කට් එකක් අරන් එලියට ආවා.මමත් රස කෑම කන්න ආසයි.ඒත් අම්මා...
"ගුඩ්මෝනිං කමලා ආන්ටී.."
දුල්මිත් නිපුනිත් වොෂ් රූම් එකට ආවේ එහෙම කියාගෙන.සේදුම් ඉවර කරපු කමලා ලස්සන කෙල්ලෝ දෙන්නා දිහා බැලුවේ හිනා වෙලා.
"අද ස්පෙෂල් මීටින් එකක් අනේ..මේ මේකප් එක ඇතිද? ලස්සනයිද?"
මේකප් කරන ගමන් දුල්මි අහන්නේ කමලාගෙන්.ඒ ගැන මොකුත් නොදන්නව වුණත් කමලා හිනා වුණා.ඒත් එක්කම ඇගේ හිතට විදුලි සැරයක් වගේ පුංචි අමාලිව මතක්...
