“ඔයාගේ තීරණේ තාම වෙනසක් නැද්ද ප්‍රභාත්?”
ප්‍රභාත් තමාට කතා නොකරන තැන තමා ප්‍රභාත්ට කතා කර යුතුය යාන තීරණයට කැළුමිණී ආවේ කරන්නට දෙයක් නැතිම තැනය. කතා...
“පුතා දැන් ඔය ගැන තැවි තැවි ඉන්න එක නතර කරන්න කියලයි මම නම් කියන්නේ”
පබෝධා උන්නේ කුස්සියේ හිඳ එලියට බහින්නට සකසා තිබෙන මැටි පඩිපෙල මත...
ප්‍රභාත් ඉන්නේ වෙනදාට වඩා සතුටෙන් බව තේරුණද කැළුමිණිට ඒ දෙස බලා සතුටු වෙන්නට හැකියාවක් තිබුනේ නැත. මක්නිසාද යත් ඔහු සතුටෙන් සිටින්නේ තමා නිසාවෙන් නොවන...
කැළුමිණී උන්නේ කඳුලු ගංගාවක ගිලෙමිනි. ගෙදර හිඳින්නට බැරි නිසාවෙන් බස් රියේ පැය ගාණක් අසුන්ගෙන ආවද මහන්සිය දැනුනේ ගතට නොවේ සිතටයි. උදා අරුණලු සෙමෙන් සැරේ...
“ඇයි කෝසල ඔයා එහෙම දෙයක් කරේ?”
කෝසල කිසි දිනක තමාට එලෙසින් අමතනු ඇතැයි බලාපොරොත්තු නොවුවද ඔහු තමාව ඇමතීම ගැන කැළුමිනීට එක්තරා අතකින් සතුටු වන්නට කාරණාවක්...
ප්‍රභාත් විසින් බොහෝ වාරවල බීමත්ව විත් තමා සමග රාත්‍රිය ගෙවීමත්, අනතුරුව උදෑසන ඒ වෙනුවෙන් බැණු, ඇසීමත්, හැඬීමත් වෙනසක් නොමැතිව සිදුවන දෛනික දින චරියාවක් කරගන්නට...
“ප්ලීස් කැළුමිණී මම බීල එන්නෙ මට දරාගන්න බැරි තරමෙ රැවටීමක්, දුකක් හිතේ තියෙන හන්දා. මට ඔයාට සමාව දෙන්න හිත හදාගන්න අමාරුයි. සමාව දුන්නත් ආපහු...
කැළුමිණී කෑම සකසාගෙන බලා උන්නද ප්‍රභාත් වෙනදාට ඔහු එන වේලාව පසුවී පැය දෙකකුත් වේලාවක් ගෙවෙන තුරු නිවසට ආවේ නැත. කැළුමිණී උන්නේ බියෙනි. මේ දිනවල...
කෙතරම් නිදාගන්නට උත්සහ කලද ප්‍රභාත් උන්නේ සුව නින්දක් අහලකවත් නැතුවය. නින්ද සොරු ගෙන ගොසින් බව හැඟෙඳ්දී ඇඳෙන් නැගිට කාමරයේ එහා මෙහා ඇවිදිමින් පවා ප්‍රභාත්...
“අනේ මන්දා ලමයො අපේ අම්ම මුත්ත කාලෙවත් මෙහෙම දේවල් අහල නෑ අපි. වෙන ගෙවල්වල නම් රණ්ඩු සරුවල් වෙලා ගෙදරින් පිටවෙල යන්නෙ ගෑණි නෙ. මේකෙ...
