අමන්දී ගී ගයන කුඩා දැරිය දෙස බලා හුන්නේ ආසාවෙනි.ඇය හැකියාව පමණක් නොව කුමක් හෝ සංසාරගත හැකියාවක් සහිත දැරියක බව අමන්දී සිතුවා ය.ඒ කිංකිණි හඬ පාසල පුරා පැතිර යද්දී සියල්ලන්ම දැරිය වර්ණනා කරන්නට ගත්තේ එක හිතිනි.
"රූ ටීවි එකේ කිඩ්ස් ස්ටාර් එකට ඇප්ලිකේෂන් කෝල් කරලයි තියෙන්නේ"
අමන්දී සමඟම පත්වීම් ලැබූ ගණිත ගුරුවරයා...
"නෙතුකි, අදත් අකුරු ලියල තියනවා හොඳටම කැතයි.."
ටීච මට පොත දමා ගැහුවා.හැමෝම හිනා වෙනකොට මට දැනුණේ ලැජ්ජාවක්.ඇයි මට එහෙම බනින්නේ?
"මෙහෙ එන්න සිත්මි.ළමයි මේ බලන්න සිත්මි වැඩ කරන පිළිවෙල.."
ටීච සිත්මිව අගය කරනකොට මටත් හරි ආසයි.මං එයාට අත්පොඩි ගැහුවේ හරිම ආසාවෙන්.
"මොකක්ද නෙත්මි ඔය චිත්‍රෙ?"
චිත්‍ර අඳින වෙලාවට ටීච මගේ පොතට එබුණා.
"මේ අහස.මේ ඉර...
ආදරණීය පිරිමියෙකු අතින් අල්ලා ගත් විට කෙල්ලකට ඒ ලෝකයෙන් බැස යන්නට හිතෙන්නේ නැත. ඔහු ව සිය සූර්යයා කොට ගෙන ඔහු වටා පරිභ්‍රමණය වෙමින් ඉන්නට ම සිදු වන්නේ ය. ප්‍රේමයේ ආකර්ෂණය වූ කලී එයයි.
මගේ අත අල්ලා ගත් ඔහු කුමාරයෙක් ය. මම ඔහු දෙස නෙතු පිය නො සලා බලා සිටියෙමි. මගේ...
"කවුද මැණිකේ ඒ"
රත්නසිරි ඇහුවේ ටීවි එකේ සද්දේ අඩු කරන ගමන්. පාර්සලයක් අතින් අරගෙන ගේ ඇතුළට ගිය දයානි ආපහු ආවේ මාස්ක් එක ගලවලා අත පය හෝදාගෙන.
"කුරියර් ළමයෙක්.එරන්දි දුව කිව්ව අද ඔයාගේ බේත් ටික එවනව කියලා.."
දයානි එහෙම කියන ගමන් ඉඳගත්තේ පුතාගෙත් එරන්දිගෙත් මංගල ඡායාරූපය දිහා ආදරෙන් බලන ගමන්.
"බෙහෙත් තියනවද, කනව බොනවද...
අමන්දී ඒ ඇමතුමට පිළිතුරු නොදී ඉන්නට නැවත සිතුවා ය.එහෙත් මේ ඉඳුවර ය.ඔහුව ප්‍රතික්ෂේප කරන්නට ඇත්තෙන්ම ඇයට සිතෙන්නේ නැත.
"ටීචිං යනව කියල ආරංචි උනා.මං විෂ් කරන්න ගත්තේ.."
අමන්දී ඒ ඇමතුම බලාපොරොත්තු වූයේ නැත.නමුත් ඇය ස්තූති කළා ය.ඉඳුවර සුසුමක් හෙළන හඬ ඇයට ඇසිණ.
"ඔය ඔයාට ඕන වෙච්ච දේනෙ.දැන් ඉන්නෙත් දුෂ්කර පළාතක හින්දා හීනෙට ලේසි.."
දුෂ්කර...
නංගී අජිත් ගේ ගෙදරට පැමිණ ඇති බව ද තාත්තා විසින් පොලීසියට දැනුම් දී තිබිණි. ඒ අනුව දෙපාර්ශවය ම එහි කැඳවුණේ ය. අපේ ගෙදරින් පොලීසියට ගියේ තාත්තා හා අම්මා ය. ආච්චම්මා ව එහි කැටිව නො ගිය නිසා, අම්මලා යන්නට පෙර ඇය එක ම එක උපදෙසක් දුන්නා ය.
"රංජි මහ මෝඩය. ඔය...
"අයියා අලුත් ගෙයක් හදනව කියන්නේ මාත් යනව එහෙ.."
සඳුනි තම තීරණය දැනුම් දුන්නේ උස් හඬිනි.පවුලේ එකම පුතු වෙනුවෙන් තැනූ මාළිගාවක් බඳු නිවස හැර දමා යන්නට ඔහු තීරණය කර අවසන් ය.ශාන්ති හුන්නේ ඒ තීරණයෙන් වේදනාවට පත්ව ය.
"මේ ගේ හැදුවෙ උඹට පුතේ.."
ඉඩම කෙලවර ඇති නටබුන් වූ පැරණි නිවහන දෙස බලාගෙන ශාන්ති පැවසුවේ...
ආනන්ද ගුරුගේ තාත්තා ට පොලීසියට යන්නට කතා කළේ ය. නමුත් තාත්තා එය ප්‍රතික්ෂේප කළ වෙලාවේ මා ඔහු වෙතින් දුටුවේ අසරණ කමකි.
"අපි තව ටිකක් බලමු සර්. මං හිතන්නෙ කෙල්ල මේ ළඟ පාත කොහෙ හරි ඇති. මට හිතෙන විදිහට අපිව බය කරන්න කරපු වැඩක් මේක"
එහෙම කියමින් තාත්තා සිනහ වෙන්නට හැදුවේ ය....
නයනිගේ ඇනුම්පද අසමින්,විඳිමින් අමන්දී නව රැකියාවට සැරසුණා ය.ඇය හුන්නේ සතුටිනි.අලුත් ලෝකයකට දොරගුලු විවර වීමම සතුටක් වග ඇය සිතුවා ය.සඳුනි හුන්නේ ඊටත් වඩා සතුටකිනි.අමන්දී අක්කා ගමේ පාසලේ ගුරුවරියක වීම ඇයට සතුටකි.ඇයට දැනුණේ ඈ ගුරු පත්වීමක් ලද තරමේ සතුටකි.
"මට ආයේ ඒ ලෙවල් කරන්න තරම් හිතුණ.."
අමන්දීට සාරි හැට්ට මහන්නට යන්නට එක් වෙමින්...
මා ඉදිරියේ අම්මා හා නංගී දෙදෙනා ම සිටියහ. දුරකතනයේ අනිත් ඉම වූයේ ආකාශ් ය. ඔහුත් එක්ක මේ විදිහට ඔවුන් ඉදිරියේ දුරකතනයෙන් කතා කරන්නට වීම මා තුළ ඉසිහින් ලජ්ජාවක් ඇති කරන්නට හේතු විය.
"අනේ අයියෙ මට මොකටද මෙහෙම ෆෝන් එකක්...මේක ආපහු ගන්න"
මා එසේ කීවේ නංගී ගේ හිතේ මා පිළිබඳ නො රිස්සුමක්...
