අමායා ඇඟලුම් කම්හලෙන් එළියට ආවේ හිස් හැගීමකින්. වේලාසනින් බෝඩිමට ගියොත් බෝඩිම හිමි කාන්තාවගේ දහසකුත් ප්‍රශ්න වලට උත්තර බඳින්න සිද්ධ වෙන නිසා අමායා ළඟම තිබුණ සයිවර් කඩේ ඇතුලට ගියා. තේ එකක් ඇණවුම් කරපු අමායා කල්පනාවට වැටුනේ ඊට පස්සෙ.
නොකරපු වැරැද්දකට වැරදිකාරිය වෙලා සොච්චම් පඩියක් ලැබුණ රැකියාවත් අහිමි වුන අමායට ඊළඟ මොහොත...
"ප්‍රමෝෂන් ලිස්ට් එකේ මේ පාර ඉන්නේ දෙව්මි විතරයි.."
ඒ ආරංචිය ආවේ නොහිතපු වෙලාවක.අවුරුද්දක් තිස්සේ ඒ ලිස්ට් එකට නම එනකම් බලාගෙන හිටිය හැම කෙනෙක්ම දෙව්මිට සුබ පැතුවා.හොඳ හිත, අහිත කලවමේ තියෙන්න ඇති.ඒත් හැමෝම වයසින් පොඩි ඒත් හිත හයිය දෙව්මිට සුබ පැතුවා.
"පාටියක් දාන්න ඕන අනිත් ඩිවිෂන් හෙල්ලිලා යන්න.."
අනුෂ්ක හිනා වෙවී කියනකොට හැමෝම...
"මේ බලන්නකො..මේ ගවුම මාර ලස්සනයිනෙ.ගමුද?"
හිමාලි ඇහුවේ රුවීගෙන්.රුවී ඒ ෆොටෝ එක දිහා ටික වෙලාවක් බලන් ඉඳලා ආපහු ෆෝන් එක තල්ලු කරා.
"කර කැපිලා වැඩී..අයියගෙන් බැනුම් අහන්න වෙයි.."
හිමාලි මුහුණ පුදුමයෙන් බර කරගත්තා.
"ඔයාලගෙ අයියා? ගවුමක කර කැපුණට බනිනවා? එහෙනම් ශරින්දි අක්කා අඳින්නෙ කොට ගවුම් පවා.."
හිමාලි ඇහුවේ පුදුමයෙන්.ඇය දන්න විදිහට රුවීගෙ අයියා පසුගාමී අදහස්...
"ඉක්මනට කනව ළමයො…"
දීප්ති සැර කරාම පුංචි ෂෙහාර ඇස් ලොකු කරලා අම්මා දිහා බැලුවා.දීප්ති බත් අනන්නේ මිරිකනවා වගේ.
"මට වැඩ තියනව..මේ කටත් කනවා.විකාර නටන්න වෙලාවක් නෑ."
ෂෙහාර කටේ තිබුණු බත් කට එතනම බිම අතෑරියා.ඊටත් පස්සේ මුහුණ නරක් කරගෙන එතනින් යන්න ගියා.දීප්ති කෑම එක අරන් ගිහින් පිළිකන්නට හැලුවා. එහා ගෙදර රෝසි කිටී ඕනනම්...
"ඔයාට එන්න බෑ කියල දැන්ද කියන්නේ? මොන විකාරයක්ද අමල් මේ..මට දැන් මෙතන ඉඳන් බස් එකක යන්නද කියන්නේ?"
මගේ කන ළඟ රතිඤ්ඤා වැලක් පිපිරෙන්න ගත්තා.හරිනි, මගේ කාර්යාල මිතුරියක්.විවාහ වෙලා වැඩි දවසක් නැති එයාගේ මේ බැනිල්ල මාව පුදුමයට පත් කළා.
"ඒ අමල්ට නේද බැන්නේ?"
මං ඇහුවේ පුදුමයෙන්. හරිනි ඔලුව වැනුවා.
"එපා වෙනව අප්පා."
එයා කියන්නේ කේන්තියෙන්.මම...
"චාපා..චාපා..ළමයෝ අර බලන්නකො.ඔයාට පේන් නැද්ද ඒ විනාසේ.."
එහා ගෙදර ඇන්ටි කෑගහන සද්දෙට මම එළියට ආවා.ඇන්ටි ඔළුවේ අතක් තියාගෙන කෑගහනවා.වතුර ලයින් එක වත් කැඩිලද? මම විපරම් කළා.
"මොකද ඇන්ටි වෙලා තියෙන්නෙ?"
මම අහනකොට ඇන්ටි කම්මුලට අතක් තියාගත්තා.ඊට පස්සේ මං දිහා රවලා බැලුවා.
"හොඳ අම්මා..කෝ කෙල්ල.."
ඇන්ටි අහන්නේ සැරෙන්.එතකොටම මගේ ඔළුවට උඩින් හිනා සද්දයක් ඇහුණා.අපේ පුංචි...
"ඔයා උයනවද?"
අරුණ උදේ කුස්සියට ආවේ එහෙම අහගෙන.අලුත් මනමාලි නර්මදා ලස්සන හිනාවකින් අරුණ දිහා බැලුවා.
"අනේ එයාගේ ඉවිලි.ඔන්න ඔය මොනවද කපලා කොටලා ඒදනකොට මම වෑංජන දෙකක් හදලා බතුත් ඉව්වා.."
අරුණගේ අම්මාගේ මුහුණේ තිබ්බේ අවඥාවට බර හිනාවක්.නර්මදා මොකුත්ම නොකියා වතුර කේතලේ තිබ්බා.සුවඳ රස හරි ගාණට ආපු කිරි කෝපි කෝප්පය හදනකොටම අම්මා එතැනට කඩා...
ඔයා මොකක්ද සඳුනි අර ෆේස්බුක් එකේ දාල තිබ්බ කවිය ? "
" ඇයි සමීර ? මොකක්ද ඒකෙ අවුල? මම කොහොමත් ලියනවනේ ? මම ලියන්න පටන් ගත්තෙ ඔයත් එක්ක යාලු වෙන්නත් අවුරුදු ගානකට කලින් "
" මගුල තමයි . මගේ යාලුවෝ කීප දෙනෙක්ම මගෙන් ඇහුවා අපි දෙන්නා අතර මොකක්හරි රණ්ඩුවක් ද කියලා...
මනුරංග කුස්සියට ආවේ අළුයම හයහමාර පසුවෙද්දි. විදුලි කේතලය ට වතුර පුරවපු ඔහු ඒක ක්‍රියාත්මක කරලා වතුර උතුරනකන් බලාගෙන හිටියා. මේ ගෙවීගෙන යන්නේ ජීවිතයේ සුන්දරම දවස්.මනුරංගට හිතුණේ එහෙම. වන්දනා තමන්ගේ ජීවිතයට ආව දවසේ ඉඳලා තමන් ජීවත් වෙනවා කියලා මනුරංගට දැනුනා .
" මනූ ඔයා මොකද කරන්නේ ?"
වන්දනා එහෙම අහගෙන කුස්සියට එද්දි...
"හායි කොහොමද මෙහෙ හොඳයිද?"
අලුත් ඔෆිස් එකට ඇවිල්ලා පැය ගානක් යනකොටම අනිත් අය මාත් එක්ක හිතවත් වෙන්න පටන් ගත්තා.මම හිනාවකින් එයාලට හිතවත් වෙන්න උත්සාහ කළා. කැම්පස් අවුට් වෙලා, ට්‍රේනින් පීරියඩ්ස් පහු කරලා ආපු පළවෙනි රස්සාව.ඉතින් හැමෝම එක්ක හොඳට ඉඳගෙන රස්සාව පරිස්සමින් කරන්න ඕනෑ.
"නංගි කැන්ඩි කිව්වා නේද? අපෝ එහෙනම් මේ රස්තියාදුකාර...
